"Der zerbrochne Krug" of "Klaar is Kees!"

Vanmorgen reed ik bepakt en bezakt met 2 tassen vol drank naar de Vondellaan, waar ik de fiets aan het fietsrek vastmaakte en in de Leidse IJshal bij Ooms Sport naar binnen stapte om deze tassen even in bewaring te geven voordat ik aan de laatste training van dit mooie schaatsseizoen ging beginnen.
De opkomst was verbazingwekkend groot. Met een peloton van ruim 30 "Krasse knarren" begonnen we aan het "apenkooien". In plaats van de gebruikelijke piramide met om de 5 rondjes een andere schaatser op kop van het peloton, begonnen we met afbouwen met telkens een rondje minder, maar wel zonder aflossing.

Wierd Wagenmakers beet de spits af met 15 rondjes.  Dat liep nog goed, maar toen de tweede schaatser aan de 14 rondjes begon, terwijl de helft van het peloton nog aan het uitrijden was op verschillende plekken op de buitenbaan, was de chaos na 1 ronde al compleet. Kleine groepjes van 2 of 3 schaatsers reden achter een op hol geslagen peloton van 7 man aan.
Gelukkig herstelde Ans van Dijk de orde, door een paar groepsfoto's te laten maken van dit zooitje ongeregeld. Zelf nam ik de 13 én de 12 rondjes voor mijn rekening, zodat ik toch nog de 25 rondjes op kop kon rijden.

Vrij probleemloos gleden we zo naar de 8 rondjes toe.

Deze serie mocht de 80-jarige Ans op kop van het lange peloton rijden, terwijl ze werd gefilmd door Sleutelstad FM.

Daar de series daarna steeds korter werden, snelden we af op het slot van deze glijdende schaal.
De laatste twee rondjes waren, hoe toepasselijk, voor de "Twee van Breda", die ieder een rondje kopman waren, waarna de slotronde voor Kees Lelieveld was. Na afloop kon ik zeggen: "Klaar is Kees!"

Ans en ik werden geïnterviewd voor Sleutelstad FM. Het gesprek met Ans is HIER TE BELUISTEREN, het gesprek met de coördinator van de "Krasse knarren" is HIER TE BELUISTEREN.

We begaven ons met alle "Krasse knarren" naar boven, waar Ans ons trakteerde op een stuk appeltaart en koffie en thee.

Daar wat geblesseerde schaatsers en wat genodigden ook aanschoven zaten we met een man of 40 aan een serie tafels.

Als eerste nam de net 80 jaar geworden schaatsster het woord.

Mijn recente dopingverleden werd opgerakeld.

Gelukkig waren de "Krasse knarren" vergevingsgezind, zodat ik ook volgend seizoen weer als coördinator aan mag blijven.

Daarna was het mijn beurt om een toespraak te houden.

Allereerst had ik een cadeau voor de tachtiger.

Daarna zouden de ijsmeester en de vrijwilligers in het zonnetje gezet worden. Dat was de enige smet op deze leuke ochtend. Alleen Teun de Reede was aanwezig. Doordat ik er klakkeloos van uitging, dat men via mailverkeer van datum en tijd op de hoogte was van het moment, waarop wij hen wilden bedanken, ontbraken de anderen.
Ik trek hier het boetekleed aan. Als coördinator had ik dat beter moeten terugkoppelen. Mijn fout.  Dit zal me geen tweede keer gebeuren.
Teun zorgt er voor, dat de dranken en de cadeaubonnen van € 3,33 met een knipoog naar www.333m.nl, op de juiste plek terecht komen.

Na een aantal "Krasse knarren" met een toepasselijk biertje bedankt te hebben voor hun gezellige inbreng, werd ik in het zonnetje gezet op een wijze, die ik niet snel zal vergeten.

Veel middelbare scholieren hadden op hun boekenlijst Duits "Der zerbrochne Krug" van Heinrich von Kleist staan. In het Nederlands is de titel van dit blijspel "De gebroken kruik".
Welnu, deze bibliothecaris kreeg hier mee te maken, toen hij een kruik Beerenburger kreeg met een etiket van de Elfstedentocht van 1986.

Ik pakte de kruik bij de hals en tilde deze uit de verpakking. Ik had alleen het bovenste deel boven de cadeauverpakking, of de hals brak en de kruik viel op de vloer. Ik zette deze snel overeind. Ik wil immers niet beschuldigd worden van drankmisbruik.

Het bleek, dat er bij het overschenken van Beerenburger uit een nieuwe fles in deze kruik een barst was ontstaan. En zoals eenieder weet: een kruik gaat zolang te sterk water, totdat hij barst.

Wij barstten in ieder geval in lachen uit....