"Garantie tot aan de deur!"

Het had vannacht in delen van het land matig gevroren. Dat was te zien in de sloot achter het huis. Daar lag een vliesje ijs op. Door windkracht 5 voelde het kouder aan. Ik kwam dan ook met koude vingers bij de huisarts aan, die mijn bloeddruk opmat. Met 146 om 84 was het hoger dan de vorige keer, maar de huisarts was er zeer over te spreken. En wie ben ik om hem tegen te spreken.
Na een vervolgrecept nifedipine  opgehaald te hebben bij de apotheek, fietste ik door naar het LUMC, waar mijn rechteroog weer onderzocht ging worden.

Het was een vrij lange zit in de wachtkamer, voor ik aan de beurt was, maar daarna was er alle aandacht voor me. Meer dan me lief was. Het onderzoek was niet pijnlijk, maar wel vervelend. Doch de uitslag beviel mij wel. Er was niets verontrustends te zien. Vermoedelijk zijn het gewoon glasvochttroebelingen."

Ondanks de goede uitslag hield de arts beroepshalve wel een slag om de arm: "Garantie tot aan de deur!"
Beneden in de hal wachtte ik een half uur, voordat ik weer wat normaler kon zien. De combinatie van een openstaande pupil met zeer zonnig weer is niet ideaal. Toen ik het idee had, dat ik veilig kon fietsen reed ik met een zonnebril op naar mijn werk.