Historische tramrit

Het was de zoveelste mooie aprildag met zomerse temperaturen.

Dat kwam mooi uit, want we hadden vandaag een Buijzendag in Rotterdam. Met mijn vrouw fietste ik om 12 uur naar Leiden Centraal, vanwaar we de trein naar de Maasstad namen. We zouden vanaf 1 uur verzamelen bij "Pragtig" aan de voet van de Erasmusbrug.
Op weg er naar toe wandelden Ada en ik door het drukke centrum van Rotterdam, waar de bekerfinale van Feyenoord tegen AZ zijn schaduwen vooruit wierp. Er liepen veel mannen en beduidend minder vrouwen in een rood-wit geblokt shirt rond. Mocht Giovanni van Bronckhorst met veel blessures kampen, dan staat er een legioen aan invallers klaar.

Ondanks dat de sfeer nog gemoedelijk was, was ook de politie massaal uitgerukt. Politici, die klagen dat ze meer blauw op straat willen, werden vandaag op hun wenken bediend.
Op het terras van "Pragtig" verzamelden we, terwijl we een drankje namen voor we naar de halte van de historische tramrit, die ons door alle delen van Rotterdam zou brengen.

In een tram uit 1931 werd in verband met de bekerfinale, die om 6 uur begon, eerst Rotterdam-Zuid aangedaan. Later op de middag zou je niet meer langs "De Kuip" kunnen. Dit prachtige stadion had net als het centrum van Rotterdam de Tweede Wereldoorlog bijna niet overleefd. De Duitsers wilden het voetbalstadion afbreken, omdat ze het staal nodig hadden voor kun kanonnen. De directie wist met een leugentje om bestwil de Duitsers te misleiden.

Zij gaven veel minder staal op dan er in werkelijkheid in "De Kuip" zat. De bezoekende Oosterburen trapten er echter in. In die tijd had Feyenoord de verdediging uitstekend op orde.
Wie ook in beweging moest komen was de conducteur, die in het begin diverse keren de tram uit moest handmatig om een wissel om te zetten.

We reden kriskras door Rotterdam en doorspekt met humor diste de gids tal van anekdotes op. Zoals bokser Bep van Klaveren, die in 1928 in Amsterdam Olympisch kampioen werd. Zijn bijnaam was "The Dutch Windmill".

De bijnamen van tal van gebouwen of kunstwerken kwamen tijdens de rit van een kleine 2 uur telkenmale terug.
In de volksmond kreeg de Essalam moskee deze aanduiding: het hoofdkantoor van "De Efteling".

Langs "Woudestein", het stadion van Excelsior, het "Kleine broertje" van de latere bekerwinnaar Feyenoord, reden we naar het eindpunt van deze historische tramrit.

Met het hele gezelschap Buijzen gingen we gezellig eten in eethuis "De Watertoren". Hier werd onze kleinzoon wakker. Hij had zijn eerste tramrit prinsheerlijk liggen slapen.
Net zo min als oma vond opa het erg, dat zijn asperges met zalm afkoelde, omdat Faas in zijn armen lag. De lachjes van dit behoorlijk gegroeide kleinkind deden opa smelten.