Schoffelen

Als voetballer was ik niet zo geweldig in het schoffelen. Niet dat ik in mijn jeugdjaren bij DIOS in Nieuw-Vennep een fijnbesnaardere speler was, maar dat had meer met mijn lengte te maken. Beter gezegd: met het gebrek eraan.

Toen ik als 12-jarige naar de middelbare school ging, was ik 1.33 lang en woog ik 33 kilo. Niet bepaald een postuur, waarmee ik de tegenstander angst inboezemde. En uit eigen ervaring kan ik u mededelen, dat het niet meevalt om iemand, die anderhalve kop beven je uit torent, onderuit te schoffelen. Kortom, ik was niet als schoffelaar in de wieg gelegd.
Maar gelukkig krijg je in het leven vaak een tweede kans. Ik was vanmiddag naar de volkstuin gefietst, waarbij ik de kilometerstand van 2018 op 3000 kilometer bracht. Een gemiddelde van 750 kilometer per maand, daar kun je mee thuis komen. Dat doe ik dan ook iedere dag!
Op de volkstuin was mijn vrouw al druk bezig. Ik deed wat kleine klussen en toen ik die gedaan had, had mijn vrouw een verrassing voor mij in petto. Ik mocht schoffelen. Een lang gekoesterde wens kwam uit. Maar de praktijk is veelal weerbarstiger.

Wederom moest ik tot de conclusie komen, dat ik niet zo'n geweldige schoffelaar ben....