Koningsdag in het land van de Franse Revolutie

Deze Koningsdag was anders dan andere. We moesten vroeg uit de veren. Nadat de overburen om kwart over 4 thuis gekomen waren, kwam de slaap niet meer. Een uur later stonden we naast ons bed en wandelden naar De Vink, waar we om 8 over 6 de trein naar Laan van NOI namen, waar we overstapten op die naar Rotterdam.

Daar was het beduidend rustiger dan afgelopen zondag, de dag van de bekerfinale tussen Feyenoord en AZ. Bij Starbucks dronken we cappuccino en warme chocolademelk, terwijl we rozijnenbrood aten.
We begaven ons naar perron 2, waar we bij de R gingen staan, waar rijtuig 18 van de TGV aan zou komen. Dat was niet goed aangegeven, want nummer 18 zat helemaal aan de andere kant. We moesten het perron helemaal aflopen en kwamen onderweg mensen van rijtuig 1 tegen.
Toen we eenmaal zaten ging het wel snel. Voor we het wisten, zaten we in Antwerpen. De reis naar Parijs ging probleemloos. Dat ging niet op voor het vervolgtraject.

De metro naar Montparnasse lag eruit. We moesten van Gare du Nord eerst met de metro naar Gare de l'Est. Vandaar lukte het wel. Bij Montparnasse hadden we een kleine 2 uur voor de TGV naar Hendaye. We verlieten het station voor de zon.
Terwijl ik gezeten op een betonnen rand in een klein parkje op de bagage paste, ging Ada op ontdekkingstocht naar een terrasje. Een minuut of 20 later zaten we op een terrasje met slechts 3 tafels. In een luwe hoek in het zonnetje was het prima uit te houden bij de cappuccino en de wortel/sinaasappelsap.
In het parkje aten we meegebracht brood. Een bedelaar kwam een paar keer langsgelopen. Hij wekte zoveel medelijden op, dat we hem wat gaven. Hij wilde geld voor eten. Wij gaven hem geen geld, maar een bounty en een mueslireep.

In Gare du Montparnasse was het onduidelijk, waar de trein naar Hendaye zou vertrekken. Deze kwam binnen op spoor 8 op het tijdstip van vertrek. Met een vertraging van 20 minuten reden we zuidwaarts.

We verwachtten, dat we in Tours zouden stoppen, maar de TGV denderde door door het licht glooiende land met veel koolzaadvelden. De eerste stop was Bordeaux. Door een vlak land met veel naaldbomen ging de reis door naar Dax. Daarna werd het een soort boemel, die via Bayonne naar  Biarritz reed in eensteeds hoger wordend heuvelland.
Aan de rechterzijde zag je de Golf van Biskaye, aan de linkerkant de uitlopers van de Pyreneeën In Hendaye waren we met een half uur vertraging op het eindpunt van de lijn. De aansluitende trein naar Irun was al vertrokken.
We konden een bus nemen, maar het was onduidelijk, waar deze vertrok. Toen hoorden we, dat er een soort metro reed. Deze reed elk half uur.

Zodoende stonden we om kwart voor 7 in Irun, waar we naar Hotel "Alcazar" wandelden.

Na de bagage in kamer 3 neergezet te hebben, wandelden we terug naar het centrum en vandaar naar het treinstation, zodat we wisten, waar we morgen moesten zijn.
We aten in "El Ensanche", waar we begonnen met een paella para 2 personas. Deze was lekker, maar wel flink zout. Gelukkig was er cerveza om de dorst te lessen. Als toetje namen we ijs, terwijl we konden genieten van het gekakel aan de belendende tafels. Ik dacht, dat de dames Breed bij elkaar een kabaal maakten, maar de Spanjaarden waren de overtreffende trap.
Na inclusief fooi € 40,- betaald te hebben, wandelden we naar "Alcazar" terug.