Vuilnisbakkenras

Gisterenavond was een heerlijke avond om te gaan skeeleren. Desondanks ben ik niet gegaan. Mijn schoonouders kwamen eten, nu Siebe en Ana over waren gekomen uit Spanje. Nu zien we hen niet iedere dag, dus de prioriteit was duidelijk. Sommige dingen zijn belangrijker dan sport.
Zodoende moest ik vanmorgen de sleutels van de kleedkamers van "Swift" naar Jaap de Gorter brengen, die de eerstkomende droogtraining van de IJVL van mij overneemt. Ik kon trouwens meteen de Bikeline-gids van de Main-Radweg meenemen. Wel zo handig.

Na een paar boodschappen gehaald te hebben bij "De Helianth" en gerepareerde schoenen van Ada opgehaald te hebben bij de schoenmaker in de Bakkersteeg, fietste ik naar huis.
Daar constateerde ik, dat onze vuilnisbak net als 2 weken geleden wederom niet was geleegd. Nu hebben we niet zo veel restafval, maar visresten wil je  met warm weer graag afgevoerd hebben. Als een volleerde vuilnisbakkenras liep ik met de vuilnisbak, waarvan 1 wiel af is, naar de wijk achter ons huis, waar de vuilniswagen nog niet was geweest.
Ik pakte mijn fiets weer en reed naar de volkstuin, waar ik aardbeien, bessen en frambozen plukte en de planten in de kas en op enkele plekken in de tuin water gaf.

Met een paar bakken fruit in de fietstas trapte ik weer naar huis. Daar vandaan wandelde ik naar het andere wijkje, waar ik de vuilnisbak op kon halen. Nu was deze wel geleegd.
Deze wijze les van een vuilnisbak wil ik met u delen: de aanhouder wint!