Fichtelgebirge

Na een diepe slaap werd ik om 6 uur wakker. Nog even gelezen in "Uit de sleur" voor we er om half 7 uit gingen. We pakten alles in en deden de fietstassen al op de fietsen, voordat we naar de ontbijtkamer gingen. 

Tot zaterdag is het tropisch warm, in het weekeinde enige verkoeling met regen- en onweersbuien, waarna het maandag weer "gewoon" 27 graden wordt.

Vandaag zou het tropisch warm worden met temperaturen boven de 30 graden. We waren dan ook blij, dat we na het ontbijt in "Zum Edlen Hirschen" al om 8 uur op de fiets zaten.

We zaten al vrij snel op de route langs de Roter Main. In Bayreuth was het niet al te steil, maar dat veranderde toen we de spoorbaan voor de tweede keer overstaken. We klommen naar Döhlau en daalden daarna af naar Untersteinach, waar we over een onverhard pad de 553 meter hoge Weinberg beklommen. Het was 9 uur en al bloedheet. Klimmen met bepakking kost een hoop energie. 

Daarna volgden we echter de hoogtelijnen zo goed als maar kon. Maar de Fichtelgebirge Radweg loodste ons goed over de slingerwegen door dit berggebied heen.  We werden vergast op fraaie vergezichten.

We passeerden de hele Reuth en Nemmersdorf om in Goldkronach even te stoppen voor wat foto's.

Na nog wat klimmen daalden we lichtjes af naar Bad Berneck, waar we om kwart over 10 bij het Tourist Information waren. Een minuut of 5 later konden we bij  Hotel "Merkel" de bagage achter laten, zodat we zonder bepakking konden beginnen aan de klim naar Bischofsgrün.

Een minuut of 5 later konden we bij  Hotel "Merkel" de bagage achter laten, zodat we zonder bepakking konden beginnen aan de klim naar Bischofsgrün.

Deze was over een oude spoorbaan met een percentage van 3 tot 4%. Dat was ondanks de lengte van 10 kilometer prima te doen. Pas toen de weg bij Glasermühle afboog moest er flink geklommen worden tegen een hoger percentage tot het centrum van Bischofsgrün.

In een parkje aten we 4 boterhammen met Goudse kaas en honing, voordat we aan de klim naar de Weissmainquelle begonnen. De eerste paar kilometer was prima te fietsen, maar de laatste kilometer werd aangegeven over een steil, zeer hobbelig pad met af en toe grote rotsen en boomstronken.

Als het flink geregend heeft, is het een beek.

Toch kwamen we betrekkelijk snel bij de bron van de Witte Main, een klein straaltje uit de oostwand van de Ochsenkopf, met 1024 de op een na hoogste berg van het Fichtelgebergte.

Na de fietsen aan elkaar vast gezet te hebben, wandelden we naar de top van de Ochsenkopf, eveneens over een droge beekbedding.

Hierbij kwamen we langs de Goethefelsen.

Op de top stond een toren, die we uiteraard beklommen. Hier had je 360 graden rond een fantastisch  uitzicht.

In het restaurant op de top schreven we de Ansichtkarten, terwijl we thee, radler en Apfelschorrle dronken.

We liepen terug naar de fietsen, waarmee we over de Winterweg, een breed onverhard pad met los grind, afdaalden.Bij de steile stukken stapten we af en liepen een stukje. Als je op grind onverhoeds moet remmen, ga je zo goed als zeker onderuit.

Via een langere weg kwamen we via een andere zijde Bischofsgrün binnen. Na een mueslireep daalden we af naar Frankenhammer, waar een vrouw met een touw in haar hand vroeg of ze onze fiets mocht lenen. Er was een paard ontsnapt en ze was bang, dat deze de snelweg op zou lopen.

Ze bracht het met dusdanig overtuigend, dat ze Ada's fiets leende. Ik fietste met haar mee, of beter gezegd achter haar aan. Ze reed gewoon harder.
Bij een bocht stopte ze, zette de fiets aan de kant en liep een erf op. Een minuut of 7 later kwam ze met een paard aan de hand terug. Ze vertrouwde de zorg voor het paard aan een meisje van een jaar of 13 en fietste met me terug naar Ada, die de historische woorden "Erst mein Fahrrad zurück" maar achterwege liet.

We namen om beurten een We reden terug naar Bad Berneck, waar we de fietsen in de garage van Hotel "Merkel" stalden. De bagage brachten we naar Zimmer 12. We namen om beurten een verkwikkende douche.
Om 7 uur aten we in het hotel. We hadden allebei Seeheecht met ratatouille en een aardappelpuree, dat door een gehaktmolen was gehaald.

Na het wandelen wandelden we door dit stadje, dat iets weg heeft van Monschau.

We namen bij een Italiaan een ijsje en zwierven zigzag langs allerlei leuke hoeken.

Als afsluiting van deze dag, waarop we 63 kilometer gefietst hadden, namen we op het terras van Hotel "Merkel" nog een afzakkertje. Fietsen met tropische temperaturen maakt erg dorstig.

De tocht door het Fichtelgebirge was letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt in onze fietsvakantie.