De Dansende Beer

Tijdens de uitvaartplechtigheden van Tim de Beer werd zijn voorliefde voor dansen ook een aantal keren aangehaald. 

Eén van de spreeksters zei: "Misschien danst Tim nu wel tussen de sterren?"

Dit riep bij mij de associatie met "De Dansende Beer" op. 

Dit was een folkclub in Den Haag, die af en toe folkfestivals organiseerde.

De eerste keer, waarop we naar "Theater aan de Haven" in Scheveningen vertrokken, werden we getrakteerd op een onvervalste Tim de Beer-act. Er stond bij aankomst een lange rij voor de ingang. Iemand van de organisatie riep "Personeel!" en binnen de kortste keren was hij door iedereen doorgelaten en liep hij naar binnen.

Dat kon Tim ook! Ook hij riep "Personeel" en in Tims kielzog stonden we binnen mum van tijd vooraan in de rij wachtenden.

"Personeel!" was sindsdien een gevleugelde uitdrukking.

Bij deze festivals luisterden we naar voornamelijk Nederlandse groepen.

Van "Kings Galliard" tot "Irolt".

Van "'t Kliekske" tot "Dommelvolk"

Bijzonder was ook het verhaal over "Thijske van de Schilde" van "Crackerhash". Met "Schelvispekel" wilden we dit 3-stemmige nummer a capella instuderen, hetgeen niet lukte. Nu trad "Crackerhash" op een folkfestival in "De Waag" in Delft op. Gewapend met een cassetterecorder, die Tim bijna altijd bij zich had, stapte hij op de bandleden af en in de kleedkamer werden alle stemmen stuk voor stuk ingezongen.

Twee memorabele gebeurtenissen vonden plaats bij "Winterfolk" in "De Kunstmin" in Dordrecht. Nu wil het toeval, dat een van onze vrienden om 12 uur jarig werd. Geen probleem. Tim papte even aan met de zanger van "R.K. De Veulpoepers B.V.", die de slotact verzorgde.
Klokslag 12 uur stapte de zanger naar de microfoon met de mededeling: "Ik hoorde dat er iemand jarig is."
Onder een luid "Lang zal hij leven" werd het feestvarken door ons op de schouders genomen en licht tegenstribbelend op het podium gezet.

In dezelfde "Kunstmin" waren "The Tannahill Weavers" een ander jaar de slotact. Met een man of 100 stonden we vlak voor het podium te hossen en te swingen met Tim als een van de gangmakers.

Daar was de vloer niet op berekend. Na eerst wat gegolf gevoeld te hebben, stond een kwart van de dansers een paar seconden later een kleine meter lager.

Het mooiste moest nog komen. Het was zaterdagavond. De maandag erop zou koningin Juliana de Drechttunnel openen. De toespraken zouden worden gehouden in de bewuste grote zaal in "De Kunstmin". Dat was dus een kansloze missie.
We verkneukelden ons, toen we er maandagavond eens goed voor gingen zitten toen het Journaal begon. Tot onze stomme verbazing was voor het koninklijk bezoek de vloer gerepareerd. We vermoedden, dat "De Kunstmin" de beurs royaal getrokken heeft....