Taptoe

Mijn eerste kennismaking met de taptoe van 2 oktober stamt uit het begin van de jaren '70. De familie Beenakker was zeer actief bij "Oktopus" en waren vanuit Leiden in Nieuw-Vennep komen wonen. Met het halve jongerenkoor gingen we met de bus naar Leiden, waar we eerst naar de taptoe gingen kijken om daarna bij de Groenoordhallen naar de kermis te gaan en te luisteren naar "The Shoes". Toen al.

In november 1979 kwam ik in Leiden wonen en heb de taptoe een handvol keren meegemaakt als toeschouwer. Maar nog nooit als deelnemer. Toen de vraag van de IJVL kwam of ik mee wilde lopen om reclame te maken voor de 333-meterbaan, was ik snel overhehaald.

Na gisterenochtend in de Leidse IJshal geholpen te hebben en gisterenmiddag gewerkt, fietste ik om kwart over 6 naar Jaap de Gorter toe. Hij had met Jos Drabbels een schaatsplank gehaald en een enorme schaats.

Daarmee liepen Max Blondeau en ik naar de Kaasmarkt toe, waar we in het startvak lang moesten wachten, voor we aan de taptoe konden beginnen. Samen met de shorttrackers van IHCL en de ijshockeyers van Leiden Lions vertrokken we als laatste.

Lest best.

Het eerste deel van de taptoe droeg ik als hekkensluiter de reuzenschaats samen met Max Blondeau. Aan het eind van de Haarlemmerstraat volgde een gouden wissel. Henk Broekzitter nam het van Max over.

Henk en ik geestverwanten op het gebied van het vermaken van het publiek.  

Het was de bedoeling, dat ik de schaatsplank op zou gaan als we niet verder konden lopen, maar Henk en ik ontdekten, dat we met de reuzenschaats in de hand uitstekend synchroon schaatsstappen konden doen, waardoor de schaats telkens naar voren "gleed".

De honneurs op de schaatsplank werden door andere IJVL-ers waargenomen met Andrea Landman als de grootste blikvanger.

We kregen er in de Breestraat steeds meer  plezier in door de wisselwerking met het publiek en we werden steeds uitbundiger. 

In het Van der Werfpark  werden Henk en ik door iemand van de 3 October Vereniging naar boven gedirigeerd, waar we voor het college van Burgemeester en Wethouders de schaatsstappen synchroon uit konden voeren.

Het was voor mij de tweede keer, dat ik Henri Lenferink de hand schudde. De eerste keer was na mijn deelname aan de optocht van oktober 2011, toen ik in onderbroek kennis maakte met de burgervader....

In de Douzastraat en op de Jan van Houtkade liepen veel kinderen, dus de schaatsplanken en de schaatsstappen werden daar uitgebreid door ons gedemonstreerd. Dusdanig, dat we zulke grote gaten lieten vallen, dat we door de leiding van de 3 October Vereeniging gesommeerd werden om vaart te maken. Met een sprintje beëindigden we deze taptoe.

Jaap zei: "Bert heeft niet een een bier nodig om gek te doen."

Maar daar we wel dorstig waren geworden, gingen Jaap, Jos en ik bij de Ierse Pub "North End" een afzakkertje halen. Want 2 oktober zonder een biertje????