Het was nog redelijk fris, toen ik vanmorgen naar de Leidse IJshal fietste om met de "Krasse knarren" de gebruikelijke 125 rondjes te gaan rijden. De opkomst was goed te noemen. Met een peloton van 25 man en een stuk of 5 losse rijders was het gezellig druk op de baan.
De gezellig drukke Wim van Huis en zijn trouwe basgitarist Jan Versteegen waren gelukkig ook weer van de partij.
Dat gold weer niet voor Henk Distelvelt, die een bezoek aan de tandarts prefereerde boven het schaatsen met de "Krasse knarren".
Beste Henk, je kunt met het schaatsen de pijngrens ook opzoeken....
In het algemeen werd er met een gemiddelde van 26 kilometer per uur gereden, een tempo, dat het peloton goed aankan. Maar soms werd het tempo flink opgeschroefd en werd de 30 kilometer aangetikt. En dat ga je toch echt wel voelen in je bovenbenen.
Na de douche en de thee fietste ik naar mijn werk. Op de Kleipettenweg in Rijnsburg zag ik een merel naar beneden duiken, maar hij vloog meteen op, omdat ik eraan kwam. Er kroop een rups over het fietspad. In november. Het moet ook niet gekker worden. Maar ja, het zou in onze omgeving ruim 18 graden worden.
Voor de rups vrees ik, dat hij deze maximumtemperatuur niet meer mee heeft mogen maken. De merel is ongetwijfeld terug gekomen om zijn bordje leeg te eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten