Rendierenleed

De schrik zat er goed in, toen ik het nieuws vernam. Met angst en beven fietste ik dan ook vanmorgen naar de Leidse IJshal. Ik was traditiegetrouw gestrikt als rendier, maar toen kon ik de consequenties van die keuze nog niet overzien.

Tijd om de contractbesprekingen te heropenen om te onderhandelen over bibbergeld was er niet meer.

Zodoende hulde ik mij in de toepasselijke kledij met hoorns op mijn hoofd.

Samen met Maup Honcoop mocht ik de Kerstman op de gladde ijsvloer transporteren. De Vennepers mochten de eerste klappen opvangen, indien het mis mocht gaan.

Gelukkig verliep de intocht van de Kerstman heel wat rustiger dan de intocht van Sinterklaas.

In de IJshal was het trouwens gezellig druk. Er waren ruim 125 kinderen afgekomen op de instuif. Samen met Ghis Pielaet had ik op de binnenbaan een groep van 18 kinderen, die we de beginselen van het schaatsen in één les meegaven: druk op de hielen, terugsturen en zijwaartse afzet.

Het grote voordeel van kluunschaatsen is, dat je de ijzers af kunt klikken. Zo kun je de kinderen aanschouwelijk onderwijs geven door ze de ronding daadwerkerlijk te laten zien, doordat je het glijvlak van de ijzers daadwerkelijk tegen elkaar aan kunt houden.
Het was een leuke les, waarbij je de kinderen binnen een uur al technische vooruitgang zag boeken.

Bij wijze van uitbetaling van bibbergeld in natura had ik een kersttulband ontvangen. De tulband was hetzelfde lot beschoren als de gewonnen taarten bij de Taartenwedstrijd van de IJVL.

Deze taart haalde nooit het huis van de winnaar. De lekkernij werd in de kantine van de Leidse IJshal aangesneden en onder de deelnemers verdeeld.