333m bij de Meerhorstloop

Nadat ik vorig jaar op het laatste moment af moest haken voor de Meerhorstloop, maakte ik dit jaar mijn entre bij deze leuke loop op de eerste zondag van het nieuwe jaar. Om 11 uur stapte ik op de fiets om naar Stompwijk te rijden. Bij de Vogelplas gekomen moets ik constateren, dat deze nog volledig vloeibaar was, hetgeen gezien het weer geen verrassing was.

Op het fietspad tussen de weilanden onder Stompwijk haalde ik een fietser in, die ook op weg was naar de Meerhorstloop. Samen fietsten we naar de voetbalvelden van Stompwijk '92, waar we ons inschreven voor de Meerhorstloop, hij voor de 15 kilometer, ik voor de 10.

In de kleedkamer kwam ik hem weer tegen: Hans Beukema met startnummer 333, ik met mijn witte 333m-pet.
"Hiermee ga ik derde worden", voorspelde hij gekscherend.
Bij mij borrelde het plan naar boven om samen met 333 op de foto te gaan. Nadat we een paar rondjes om het voetbalveld hadden ingelopen, werden we tussen de start van de 5 en de 10 kilometer op de foto gezet.

Ik knielde, zodat de 333m-pet ter hoogte van startnummer 333 uitkwam.

Na als fotomodel gefungeerd te hebben, kwam ik in het startvak op de derde rij te staan, zodat ik bij het startschot van voren zat en meteen in mijn eigen tempo kon lopen. Zodoende startte ik iets harder dan gebruikelijk.
Het weer was feitelijk hetzelfde als de afgelopen weken: zwaar bewolkt en weinig wind. Het weer kon dus nooit een excuus zijn voor een slechte tijd. Daar zag het de eerste helft van de Meerhorstloop niet naar uit. Ik kon lekker doorlopen.
De tweede helft van de 10 kilometer had ik een licht verval. Ik kon niemand meer inhalen en werd door een tiental lopers ingehaald. De enigen, die ik ingehaald heb, waren lopers uit de staart van de 5 kilometer, waarmee we op het fietspad ter hoogte van "Het Geertje" een meter of 500 gelijk op liepen.
Hoewel ik naar mijn gevoel lekker had gelopen, viel de brutotijd van 54.15 me tegen. Dit kwam neer op een nettotijd van 49.15. Daarmee was ik 44e van de 113 gefinishte lopers.
Nadat ik mijn fleece en mijn winterjas aangetrokken, keek ik samen met "Krasse knar" Kees Lelieveld naar de finish van de snelste lopers van de 15 kilometer. Ik moest inwendig lachen, toen Hans Beukema in 59.10 zoals voorspeld als derde binnenkwam.

Met Kees en zijn kleinzoon Jesse, die de 5 kilometer had gelopen, gingen we naar binnen, waar we in de kantine wat opwarmden bij de koffie, thee en chocolademelk.

Na de huldiging van de 15 kilometer fietste ik een stuk met Kees mee, waarna ik langs de Vogelplas doorfietste naar de Horstlaan en vandaar via de Landgoederenroute naar de volkstuin, waar Ada aan het werk was. 

Na een mandarijn gegeten te hebben fietste ik naar huis, waar ik onder de warme doucht het zweet van 10 kilometer hardlopen en 33,3 kilometer fietsen van mijn huid spoelde.