Rustig doorgaan

Vanmorgen regende het behoorlijk hard, toen ik van huis ging. Ik hoefde niet te twijfelen, of ik mijn regenbroek aan zou trekken. Zo fietste ik naar de Vondellaan, waar ik met de "Krasse knarren" zou gaan schaatsen in de Leidse IJshal.
Het was rustiger dan de afgelopen week, niet alleen omdat de middelbare scholieren vandaag niet op de binnenbaan schaatsten, maar ook omdat er minder "Krasse knarren" waren, deels doordat enkelen naar de Weissensee vertrokken waren.

Maar met 20 schaatsers hadden we nog steeds een behoorlijk peloton bij elkaar, waarbij er iets rustiger, maar vooral gelijkmatiger geschaatst werd dan vorige week. Aan de afgesproken maximumsnelheid van 27 kilometer per uur hielden de kopmannen zich goed.

Wie harder wilde, kon een rondje pakken, alleen of met een klein groepje. Daarbij verscheen regelmatig 33 kilometer op de snelheidsmeter. Het is jammer, dat er geen decimalen aangegeven werden, want 33,3 zou natuurlijk heel mooi staan!

Zelf heb ik de 5 kilometer weer vlak gereden, maar waar dat dinsdag met 27 kilometer in het uur ging, ging dat nu in 26. De pittige tocht tegen we wind in van Hillegom naar Leiden hadden er voor gezorgd, dat de benen minder "fris" waren.
Dat was voor deze doordouwer geen probleem. Het is gewoon een kwestie van rustig doorgaan.