Want terwijl de helft van de televisiekijkers keek naar de finale van "Wie is de Mol?" was er op hetzelfde moment iets veel mooiers te zijn. Ik was gefascineerd door de Worldcupfinale in Utah.
Nadat winnaar Patrick Roest er niet in was geslaagd om het wereldrecord op de 5 kilometer te verbreken, was het daarna in iedere race bingo.
Allereerst was daar de Japanner Tatsuya het record op de 500 meter had verbroken, maar de Rus Pavel Koelizjnikov ging er daarna met een flinke marge onderdoor: 33.61. Het meest imposant was de volle ronde van 23.94. Meer dan 60 kilometer per uur!
Nadat Esmee Visser een Nederlands record had gereden op de 3 kilometer, verbeterde de Tsjechische Martina Sablikova haar eigen wereldrecord: 3.52.02.
De kilometer bij de mannen leverde een Nederlands supertrio op met Kjeld Nuis als degene, die het bijna 10 jaar oude wereldrecord van Shani Davis verbrak.
Dat 2 van de 3 snelste mannen op de 1000 meter het schaatsen geleerd hebben in de Leidse IJshal is geen toeval. Als je de krappe bochten in Leiden kunt lopen, kun je het overal.
Het slot op de kilometer bij de vrouwen was eveneens fascinerend. Eerst pakte de Japanse Miho Takagi in een rechtstreeks duel het wereldrecord af van Noa Kodaira, maar in de volgende ronde ging de Amerikaanse Brittany Bowe er als lachende derde met de snelste tijd ter wereld vandoor: 1.11.61.
De kijkers naar "Wie is de Mol?" hebben een hoop gemist!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten