Twijfel

Gisterenavond bekroop mij het gevoel, dat ik de marathon van Leiden wel eens zou moeten schrappen. Ik was om half 9 al naar bed gegaan. Met recht, want ik was meteen onder zeil.
Toen mijn vrouw een uur later thuis kwam, zei ze: "Je leek wel bewusteloos."
Ik sliep dan ook heel diep en ik voelde ook warm aan. Geen koorts, maar wel een verhoging. In deze conditie zou ik absoluut geen marathon kunnen lopen zondag.

Bij het hoesten voelde ik weer keelpijn. Nee, ik moest mijn gezondheid niet in de waagschaal stellen voor een "trainingsloop". Als ik het niet zou halen of zelfs niet eens zou starten, dan zou er geen man overboord zijn. Volgend jaar is er weer gewoon een marathon.
Bij een Elfstedentocht zou dat toch een slag anders liggen. Vermoedelijk is het de kans van eens in je leven. En dan bedoel ik met name op de kans op een Elfstedenkruisje.
Met de voortgaande opwarming van de aarde wordt de kans op de Tocht der Tochten ieder jaar wat kleiner, maar niet geheel kansloos.

Dan moet er echt heel wat gebeuren, wil ik zo'n kans laten schieten.
Vanmorgen voelde ik me al weer beter. Om kwart voor 6 ging ik er uit om naar Leiden Centraal te fietsen voor een dagje oppassen op mijn kleinzoon in Rotterdam. Een dagje ontstressen met als bonus een middagdutje. Niemand kan mij verwijten, dat ik de laatste week niet genoeg rust pak!