Rendier van het jaar

In de laatste weken van het jaar zijn er in het hele land terugblikken en worden er tal van lijsten opgemaakt met "Het beste" of  "De beste". Welnu, het zal voor velen een hele schok zijn geweest, dat ik geen sportman van het jaar ben geworden, al moet ik eerlijk toegeven, dat ik er goed mee kan leven, dat Mathieu van der Poel dat geworden is.

Daar staat tegenover, dat ik dit jaar iets gepresteerd heb, dat voor gewone stervelingen onmogelijk is: finishen in een wedstrijd, waar je niet aan meedoet. Bij de marathon van Leiden lukte me dat.

Doe me dat maar eens na!
Maar goed, een beetje sportman laat zich niet kennen en richt zich op een nieuw haalbaar doel. Opgeven is geen optie.

Zo viel mijn keuze op de prestigieuze ereprijs van "Rendier van het jaar". Denk niet, dat je dit zomaar kunt worden. Daarvoor moet je flink trainen.

Buiten de gewone rendiertraining vraagt dit soms ook een flinke dosis krachttraining.

Ook aan het mentale aspect moet flink wat aandacht besteden, want je wilt de mensen geen knollen voor citroenen verkopen.

Kortom, zo eenvoudig is het niet om rendier van het jaar te worden.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over het risico om als aangeschoten wild door het leven te moeten.

Maar goed, vanmorgen was de jaarlijkse galavoorstelling in de Leidse IJshal. Daar moest ik mijn beste beentje voor zetten. Voor deze glansrol werd ik flink opgepoest.

Ik werd dan ook met alle egards ontvangen, want mij wachtte de taak om de Kerstman door een haag van 115 kinderen te loodsen. Daar ik niets aan het toeval over kon laten, reed ik een oefenrondje met de slee op de buitenbaan met Aad van Tol als testrijder. Een rit, die hij zich zijn leven lang zal heugen, want af en toe draaide de slee als een tol om zijn as. Een achtbaan was er niets bij. Na dit enerverende rondje was hij aan een stevige borrel toe.

Daarna was ook het rendier aan het echte werk toe. De Kerstman nam plaats in de slee en onder grote belangstelling van de kinderen reed hij een paar rondjes over de binnen- en de buitenbaan. Met een lach van oor tot oor. Maar ja, je rijdt dan ook niet iedere dag met het rendier van het jaar....