Geruisloos schaatsen

Gisterenavond was ik man van dienst als trainer bij de G-schaatsers in de Leidse IJshal. Daar ik vorige week ook de training had verzorgd, kon ik voortborduren op die schaatsles.
Bij die training was het achterop zitten een prominent onderdeel, net als het terugsturen. Dit waren dus de eerste oefeningen. Herhaling is bij schaatsen heel belangrijk.
Desondanks hoorde ik nog te vaak het krassen van de ijzers op het ijs. Daar moest ik dus aandacht aan besteden. Dat vond ik in het geruisloos schaatsen.
Als je tegenwoordig een peloton marathonschaatsers langs hoort rijden, hoor je de tikjes van de dichtklappende schaatsen. In de tijd dat iedereen nog met vaste schaatsen reed, hoorde je dan een zacht geruis en verder niets.

Nu werkt het alleen, als je bij beginners heel langzaam rijdt, dus dat deden we een paar rondjes, waarna de jonge honden mochten knallen. Dat deden ze vol overgave. In verschillende varianten liet ik deze oefening terugkomen.
De training werd afgesloten met een aantal startoefeningen. Ook hier met de variant van slow motion start tussendoor. Kevin en Youri kwamen na 70 meter al bij de eerste bocht, waar ze met 32 kilometer per uur in doken en na een volle ronde kwamen ze op 36 kilometer uit.
Ik red dat niet.