Wie zich zorgen maakt over de teloorgang van diverse Nederlandse tradities, heb ik goed nieuws: er komen ook nieuwe tradities bij. Eén ervan is het boerenprotest.
Het nostalgisch beeld van het boerenleven, dat op allerlei wijzen jaar in jaar uit in de media geschetst is, is volkomen achterhaald. Sterker nog, het heeft nooit bestaan.
Op een boerderij is het gewoon hard werken. Er is altijd wat te doen. Je bent nooit klaar. En doordat je afhankelijk bent van de grillen van de natuur, is het ook een onzeker bestaan. Een oogst kan gewoon mislukken. Dan heb je gewoon een jaar voor noppes gewerkt.
En heb je wel een goede oogst, dan moet je lijdzaam toezien, dat de marges van Albert Heijn en andere grootgrutters stukken hoger liggen dan die van jou.
Deze heer van stand kan er over meepraten. Het heet, dat we een vrije markteconomie hebben, maar dat is gewoon niet waar. Als individuele boer heb je een bijzonder zwakke onderhandelingspositie ten opzichte van de grote supermarkten. Je hebt figuurlijk geen been om op te staan.
De al jaren sluimerende onvrede kwam er eind vorig jaar uit en de geest zal niet zo snel meer in de fles terugkeren. Het boerenprotest zal voorlopig een blijvertje blijven.
Toen ik vanmorgen bij mijn werk in de bibliotheek aan de Hoorneslaan aankwam, zag ik over de ze doorgaande route door Katwijk-Noord een lange colonne tractoren voorbij rijden op weg naar het strand.
Na gedane arbeid fietste ik in de schemering huiswaarts en daar zag ik een paar tractoren ook huiswaarts rijden.
Ik vermoed, dat de boeren nog wel een paar keer terugkomen, ook al is de liefde voor Carola Schouten behoorlijk bekoeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten