Rondje Waalsdorpervlakte

Mijn vrouw had afgesproken om met een van onze dochters te gaan wandelen. Zodoende zaten we op deze zonnige zondagmorgen al om half 8 aan de ontbijttafel en om 8 uur op de fiets.

Door de Wassenaarse dreven fietsten we samen, terwijl we werden vergezeld door een voortdurend vogelconcert. Het gezang was extra goed te horen, doordat het vliegverkeer tot een uiterste minimum was teruggebracht en er op dit vroege uur nog nauwelijks auto's reden. Het was zelfs zo stil, dat we bij "De Bosrand" gewoon door rood licht konden fietsen, daar er in de verste verte geen auto aankwam.
Bij de afslag naar Meijendel sloeg ik rechtsaf, terwijl Ada rechtdoor reed. Zodoende kwam ik bij de Waalsdorpervlakte uit en fietste ik langs de Bourdonklok.

Op de Waalsdorpervlakte werden tijdens de Tweede Wereldoorlog ruim 250 verzetsstrijders gefusilleerd. Daaronder 15 leden van verzetsgroep "De Geuzen" en 3 Februaristakers, die op 13 maart 1941 door een vuurpeloton werden doodgeschoten. Jan Campert schreef naar aanleiding hiervan het beroemde gedicht "Het lied der achttien dooden".

Over het fietspad door de duinen fietste ik naar Katwijk. Het was vrij druk, vooral met wielrenners. Maar iedereen hield gepaste afstand van elkaar. Men reed alleen, in groepjes van twee en een enkele keer met zijn drieën.

Om 10 uur was ik thuis, waar ik de was uit de wasmachine haalde en ophing, waarna ik de w.c.'s schoonmaakte. Daarna deed ik de belastingaangifte de deur uit.

Na mijn burgerplicht te hebben verricht, smeerde ik het brood voor Ada en mij en fietste ik naar de volkstuin, waar we samen lunchte. Aansluitend gaf ik de planten water en knipte ik nog wat takken klein. Om 5 uur waren we weer thuis. Na de 47 kilometer van gisteren stond de teller vandaag op 44 kilometer. Ik had in ieder geval een frisse neus gehaald.