De dagelijkse sterke op en neergaande temperatuurlijn wordt in de weerkunde ook wel aangeduid met de zaagtanden. En daar valt wel wat voor te zeggen.
Vandaag was een schoolvoorbeeld van dit weerbeeld. Vannacht vroor het op ooghoogte.
Op klomphoogte kwam de minimumtemperatuur in vrijwel het hele land onder het vriespunt.
Om 9 uur fietste ik naar de boerenmarkt in de rustige Leidse binnenstad om boodschappen te doen. Als ze de Sleutelstad ooit een provinciale slaapstad willen noemen, dan is het wel in deze bizarre tijden.
In mijn winterjas was ik van huis vertrokken, maar je voelde dat de zon de temperatuur al aardig verhoogde. Maar op zich klopt het natuurlijk wel: mantelzorg in een winterjas. Met de boodschappen fietste ik naar mijn schoonouders toe, waar ik het voor de voordeur zette en toen op het raam tikte en achteruit stapte.
Geen enkel risico nemen.
Op de fiets deed ik dat ook niet. Ik vermeed zoveel mogelijk de wat drukkere fietspaden. Thuisgekomen zette ik me weer aan het thuiswerken.
Ik werkte een uur of 4 op de computer, waarna ik naar de volkstuin fietste. De winterjas kon achterwege blijven. In het zonnetje en uit de wind was het heerlijk!
Het voelde beduidend warmer aan dan de 12,4 graden van KNMI-meetpunt Voorschoten. Door de hoge maxima van de afgelopen week is de korte koude periode in de 30-daagse voorschrijdende temperatuursanamolie volledig verdwenen.
De botanische tulpen op de volkstuin waren bijzonder mooi. Ze stonden helemaal open. Van boven af moet je goed kijken om te zien, dat het tulpen zijn.
Het leek wel, of de tulpen aan het zonnebaden waren.
Om half 6 voelde je het al weer afkoelen. De zaagtanden waren aan het zagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten