Anderhalf uur later zaten we samen aan het ontbijt. Daarna fietsten we naar "De Helianth", waar Ada de boodschappen deed en ik buiten een minuut of 20 droogtrainingsoefeningen deed. Veel schaatsstappen, statisch zitten en de bijhaal in slow motion.
Nu zijn er diverse mensen, die ook iedere week op ongeveer dezelfde tijd boodschappen doen. Een van hen zei, wijzend op een virtueel wak: "Ik waarschuw niet meer!"
Met 2 volle fietstassen reden we naar huis toe, waarna Ada na de koffie en thee naar haar ouders fietste om hun boodschappen af te leveren. Daarna fietste ze naar de volkstuin. Ik maakte ondertussen thuis de lunch klaar, trok mijn sportkleding aan en fietste er ook heen. In het zonnetje lunchten we.
Met een redelijk gevulde maag trapte ik naar de Kniplaan, waar ik om 1 uur met Hans Boers had afgesproken. We liepen meestal achter elkaar en als er ruimte genoeg was naast elkaar een veldloop door de Vlietlanden. Het was wat drukker dan een paar weken terug, maar de ruimte was ruim genoeg om de anderhalve meter afstand van anderen aan te houden.
In sommige binnensteden was dat wel anders. Op hele stukken kwamen Hans en ik niemand tegen.
We zagen heel veel koolzaad en fluitenkruid in bloei staan. Een prachtig gezicht, zeker als de bloemen beschenen worden door het lentezonnetje. Deze akkerplanten zagen we tijdens de hele loop van 9 kilometer. En we liepen over een grasveld, dat bezaaid was met paardenbloemen.
Vroeger zag je dit in alle weilanden. Tegenwoordig is dat stukken minder. Wist u trouwens, dat er in Nederland 250 soorten paardenbloemen voorkomen? Ik wist het ook nooit, maar door de Dag van de paardenbloem weet ik het nu voor de rest van mijn leven.
Onderweg kwamen we langs een vaste picknicktafel, waarop een sixpack Corona Extra stond. Leeg helaas. De gebruikers hadden deze klassieke poster niet op zich in laten werken.
Voor ons was het teleurstellend. Bij diverse duurlopen stond in dit deel van de Vlietlanden een drinkpost voor de deelnemers.
Wij liepen verder en hoorden een kilometer verderop luid en duidelijk de koekoek roepen.
Bij het laatste deel van de veldloop passeerden we de Vogelplas. Ik moet de schaatsliefhebbers teleurstellen. Je moet wel heel lichtvoetig zijn, wil je hier kunnen schaatsen.
De oorzaak hiervan laat zich raden. Het absurd warme weer van het afgelopen jaar. Alleen mei 2019 was echt te koel, de rode kleur spreekt verder boekdelen.
Toon Hermans vond het trouwens niet erg, dat we deze winter niet konden schaatsen op de Vogelplas blijkens het slotdeel van de conference.
Nadat we onze fietsen gepakt hadden, reed ik tot de Noortheylaan met Hans Boers mee. Langs het spoor trapte ik naar de Horstlaan en via de Landgoederenroute, de Papelaan en de Velostrada kwam ik met een kleine 40 kilometer op de teller weer thuis na een veldloop langs koolzaad, fluitenkruid en paardenbloemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten