De bovenzijde boven

Om een uur of 7 werden we wakker. Onze logé sliep nog. Hij verbleef tot half 9 in dromenland.

Zelf stond ik net op het punt om boodschappen te gaan doen bij "De Helianth". Oma mocht onze kleinzoon in het kinderbad stoppen, die lekker gaat spetteren in het water.
Bij thuiskomst ruimde ik onze eigen boodschappen weg en zette die voor mijn schoonouders bij de voordeur. Toen ik daarmee klaar was, werd Faas opgehaald door zijn ouders.
Ada vertrok toen naar het huis van vrienden, die net verhuisd waren. Daar zou de met Elsa en Jeroen 2 eikenhouten kasten uit elkaar halen en deze naar haar ouders brengen. Ik zou zo snel mogelijk komen om te helpen sjouwen.

Toen ik daar aankwam, kreeg ik te horen, dat alles al in de auto zat.Daar kwam ik aan als werker van het elfde uur. Hetgeen klopte, want het was inmiddels 11 uur geweest.

Doch ik kon mijn achterstand nog inhalen daar de kasten ook in elkaar gezet moesten worden. Daar kon ik mijn steentje bijdragen. Om te beginnen met het naar beneden helpen brengen van een ijzeren archiefkast. Dit was een aardige portie krachttraining.

Daarna werden de kastdelen naar boven gesjouwd. Om de kasten uit elkaar te houden waren de delen van de ene kast voorzien van een witte sticker en andere van een bruine. Zo verzekerden wij ons van een genuanceerde positie in het heftige racismedebat.

Soms ging dit gepaard met aan duidelijkheid niet te wensen overlatende aanwijzingen: de bovenzijde boven. Dat klinkt logisch, maar wie ooit een bungalowtent heeft opgezet, weet dat het verschil tussen theorie en praktijk soms fraaie staaltjes abstracte kunst op kan leveren.

Met dank aan het technisch inzicht van mijn vrouw en het vakmanschap van mijn zwager zaten de kasten redelijk snel in elkaar. Na in de tuin geluncht te hebben op deze zonnige zaterdag mocht ik me uitleven op het vastschroeven van de deuren. Als Doors-fan een kolfje naar mijn hand.

Het resultaat mocht er zijn.

Daaruit blijkt eens temeer, dat ik niet alleen goed ben in het mensen op de kast jagen....