Schuurfeest

In onze jeugdjaren hadden we menig schuurfeest met jongerenkoor "Oktopus". We fietsten dan op zaterdagavond met zonlicht naar een boerenschuur aan de IJweg in Nieuw-Vennep en het kwam regelmatig voor, dat we zondagmorgen weer met zonlicht naar huis toe.

Het is dan ook volkomen begrijpelijk, dat ik in mijn laatste werkweek als bibliothecaris onmiddellijk enthousiast toehapte, toen mijn vrouw mij uitnodigde voor een schuurfeest. In mijn netste kleren fietste ik met haar mee naar de volkstuin, waar ik een surpriseparty verwachtte.

Nou, een verrassing was het zeker, toen mijn liefhebbende echtgenote met schuurpapier aan kwam zetten. Het was de bedoeling, dat we samen de vorig jaar niet opnieuw geverfde houten planken van de tuinschuur onder handen zouden nemen.

Na samen geluncht te hebben, gingen we aan de slag. Ada nam de hoge voorzijde van schuur onder handen, ik de zijkant en de achterkant. Daar er 2 door de overvloedige regenval van de afgelopen dagen volle tonnen in de weg stonden, moest ik deze goeddeels legen, voordat ik ze weg kon zetten.

Het was geen water naar de zee dragen, zo ver ging het niet, maar wel met een gieter water naar de sloot dragen.

De achterzijde van de schuur was er het slechtst aan toe. Ik moest af en toe flink schuren om alle halflosse verf eraf te schuren. Ik ging er zelfs van zweten!

Kortom, het schuren was geen feest. Maar ik hou gewoon voor ogen, wat ik mezelf voorgehouden had, toen ik Ada leerde kennen.

Als het op dingen voor elkaar doen aankomt, kan ik wel een voorbeeld nemen aan mijn levenspartner. Ik lig op een flinke achterstand. Schuren is niet mijn hobby, maar voor Ada doe ik het graag.

En er wachtte nog een heuse verrassing. Na de 30 millimeter regen van de afgelopen dagen, kon ik zowaar nog 4 aardbeien plukken!

Toch nog een bescheiden feestje bij de schuur....