Vogelplasloop

Ik had om 1 uur met Hans Boers op de Kniplaan afgesproken. Ik reed er naar toe via de Vlietlanden. Op weg er naar toe kwam ik langs de ijsbaan van Voorschoten. Tot mijn verbazing lag deze nog vrijwel helemaal dicht.

Het had vannacht nog wel licht gevroren.

Aan de grond begon het ergens op te lijken. Let eens op de temperatuurlijntjes, waarbij op vrij korte afstand van elkaar temperatuurverschillen van 8 graden voor kunnen komen.

Maar intussen was het 5 graden boven nul, net als gisterenmiddag. Maar er stond meer wind en deze kwam uit het zuidwesten. Weinig bevorderlijk voor de ijsaangroei.

Vanaf onze vaste ontmoetingsplek aan de Kniplaan liepen we naar de brug over de Vliet. Over de Oostvlietweg zagen we, dat de Vogelplas weer bijna helemaal open lag. In de Vliet dreef een flink aantal dunne schotsen. Het ijs was door boten stukgevaren. 
Voorbij het bord Leidschendam sloegen we linksaf en liepen over het fietspad terug naar de Vogelplas. die we aan de oostzijde passeerden. Bij de Kniplaan maakte ik foto's op dezelfde plek als gisteren.


Het verschil tussen gisteren en vandaag is op onderstaande foto's duidelijk zichtbaar. Op de eerste foto ligt de noordzijde van de plas helemaal dicht. Op de tweede zie je, dat alleen in de noordoosthoek nog wat ijs ligt.


Het grote verschil is het gevolg van de wind, die het ijs vanuit de put van tweeënhalf meter diep in het verlengde van de vogelkijkhut als het ware weggevreten heeft.

Dat wegvreten van het ijs hebben we in februari 2018 ook meegemaakt.

Terug bij de fietsen hadden we er 9 kilometer fietsen op zitten. Op dat moment zagen de weersverwachtingen er nog rooskleurig uit.

Vanavond spraken de weermodellen elkaar tegen.

Wel of geen blokkade bij Groenland is voor ons een wereld van verschil. Het verschil tussen golvend water of een stevige ijsvloer. Overbodig om te zeggen, waar mijn voorkeur naar uitgaat....