De afspraak was al een tweetal keer verzet, maar vandaag kwam het er toch van. Driemaal is scheepsrecht immers. Zodoende fietsten Ada en ik via de volkstuin naar "De Horsten", waar we om 10 uur hadden afgesproken met Oscar en Annelies.
Vannacht had het op klomphoogte bijna matig gevroren. 
Het was de opmaat van een heerlijke lentedag. 
Vanaf de ingang aan de Papeweg wandelden we langs de vijver over het pad, dat het dichtst bij de A44 lag om na een ruime ronde om de Seringenberg naar het Theehuis te lopen.
In het zonnetje dronken we op een grote boomstam op het grote grasveld koffie, thee en warme chocolademelk alvorens we de wandeling hervatten. Over een paadje door het bos liepen we naar het begin van het Molenpad toe. Vanwege de coronamaatregelen was dit smalle pad tussen de weilanden door eenrichtingsverkeer. Wij moesten dus omlopen.
Over het hoofdpad, waarover ik met enige regelmaat met Hans Boers onze hardlooptraining afwerk, wandelden we nu in omgekeerde richting. Het koninklijk landgoed ziet er dan ineens anders uit.
Zo kwamen we uit bij het Molenpad. Vanaf deze zijde mochten we wel wandelen.
Het uitzicht op de weilanden was vanaf het onverharde pad mooi te noemen. 
Zo vroeg in het voorjaar zag je al bijzondere vlinders in dit kleine paradijsje.
Terug in het bos wandelden we in de richting van de hoofdingang.
Op weg er naar toe zagen we deze bosanemonen.
De lente hou je niet tegen!
Ada en ik pakten onze fiets en reden naar de volkstuin toe. Oscar en Annelies kwamen achter ons aan met de auto. Op de tuin aten we in het lentezonnetje aardperensoep, quinoasalade en hummus. Deze heerlijke maaltijd was door mijn vrouw klaargemaakt. 
Na de lunch viel mijn oog op deze tulp met wijd openstaande bloembladen. Eergisteren zag dezelfde tulp er zo uit.
In de natuur is altijd wat nieuws e ontdekken. Je moet het alleen willen zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten