Het Twiske

Alles stond klaar. Na het door Italië gewonnen songfestival werden we om 6 uur wakker.

Een kwartier later hadden we ons aangekleed en sjouwden we de fietstassen naar beneden. We ontbeten samen, maakten de lunchpakketten klaar en laadden de fietsen op. 

Om 8 uur reden we naar Leiden Centraal, waar we de tijd hadden om de fietsen in de trein naar Amsterdam Centraal te zetten. Om 8.38 reisden we naar Mokum.
In onze hoofdstad aangekomen bleek mijn fiets te groot voor de lift. Ouderwets tilde ik de fiets met bepakking de trappen af. We hadden geluk. Het pontje over het IJ lag al klaar.

We staken meteen het IJ over. Dat ging schuiner dan we dachten. We kwamen dan ook op een ander punt uit dan gedacht. Het gevolg was, dat we in Amsterdam-Noord op zoek moesten naar de inmiddels vervallen LF7, de Oeverlandroute.

Gelukkig vonden we deze vrij snel. Over stille fietspaden tussen de weilanden door trapten we onder zware bewolking naar Landsmeer. Daar vergisten we ons in de route door even niet op te letten. We kwamen op een woonerf terecht.

Gelukkig was er een Landsmeermin zo vriendelijk om ons de juiste weg naar camping "Het Rietveen" te wijzen.

Om half 11 zetten we onze tent op in een miezerregentje. Een uur later was de tent ingeruimd en waren Peter, Sheila en Bas ook aanwezig. Na de koffie, koude chocomel en rabarbertaart verliezen we de rustige camping voor een wandeling door "Het Twiske".

Dit vrij ruige recreatiegebied zag op sommige plekken geel van de miljoenen boterbloemen.

Onze driejarige kleinzoon had onlangs de boterbloem ook leren kennen. Hij trok een geel blaadje van de bloem en zei: "Ik zie de boter zitten!"
Het woei door de vele plekken met open water behoorlijk hard. De Twiskemolen draaide dan ook op volle toeren.

Over stille paden wandelden wij, terwijl we bijpraatten. Sommigen hadden elkaar al een jaar of meer niet gezien. Er was dus genoeg om elkaar te vertellen.

Door de overvloedige regenval van de afgelopen dagen was het af en toe flink laveren tussen de grote regenplassen op en om de wandelpaden in dit laagveengebied.

Op een bank aan het Stootermeer aten we in het zonnetje onze lunch, terwijl de kiekendief boven de diepe plas zagen vliegen.
Een eindje verderop wandelden we langs een zwanenpaar met jongen. De ouders waren zeer agressief, vooral naar de langslopende honden toe.

Ongeschonden konden we het zwanennest verlaten. Dit voorval deed me denken aan het begin van "De droomkoningin" van Maarten 't Hart.

Rond 3 uur waren we na ruim 11 kilometer wandelen door "Het Twiske" wandelen terug op de camping.


Bas ging met de auto naar huis toe, wij fietsten met zijn vieren door Landsmeer, waar Peter een andere route naar Amsterdam nam dan wij. Ada en ik reden met Sheila mee naar Amsterdam-Noord via Zunderdorp na door een pontje overgezet te zijn over het Noord-Hollands kanaal.
Na afscheid te hebben genomen van Sheila trapten we door naar de Schellingwouderbrug, waar we onze jongste dochter ontmoetten. Samen aten we bij de Landmarkt.
Op een verscholen terras smulden we van een groenteschotel met geitenkaas en walnoten met patat erbij. net als de thee en de "Zatte" van brouwerij "'t IJ".

Over de dijk reden we een paar kilometer door Amsterdam-Noord. Daar namen we afscheid van onze dochter en reden we over vrijwel dezelfde weg als vanmorgen door Noord naar Landsmeer, waar we het idyllische Kistenmakerseiland nog even bekeken.

Om 8 uur waren we na 42 kilometer fietsen op deze Eerste Pinksterdag terug op "Het Rietveen", waar we de € 52,- campinggeld aan de Landsmeermin betaalden. 

In de tent las Ada en schreef ik het dagboek bij, terwijl de regen op het tentdoek kletterde. Het was geen mooie Pinksterdag, maar wel eentje met veel mooie momenten.