"Kom op, Roglic!"

Het zal weinigen ontgaan zijn, dat het vandaag af en toe stormachtig was.

Daarnaast was het ook behoorlijk nat te noemen.

Het was niet bepaald weer, dat uitnodigde om naar buiten te gaan. Toen het vanmiddag langere tijd droog was, pakte ik de fiets voor een rit naar de volkstuin. 
Bij het tegen de wind in stoempte, werd ik ingehaald door een zestal fietsers, waarvan de helft met elektrische fietsen reed. De eerste draaide zich om en zei: "Kom op, Roglic!"

Nu is "de eersten zullen de laatsten zijn, de laatsten de eersten", een bekende spreuk. Ik reed in de luwte van de groep, tot ik bij het Valkenburgse meer rechtsaf sloeg. Zij reden een klein stukje door, draaiden zich om en volgden mij, terwijl ik kromgebogen over mijn stuur tegen de wind in reed.

Maar eerlijk is eerlijk, met windkracht 7 tegen ben je op een fiets met gevulde fietstassen kansloos tegen elektrische fietsen. Je kan nog zo hard trappen, maar de 25 kilometer per uur lagen buiten mijn bereik. Ik werd dus ingehaald, maar niet door allemaal. Ik wist het trio met gewone fietsen achter me te houden. Met de vorm van "Roglic" zit het dus wel snor.