Taco van der Hoorn

Het gebeurt niet vaak, dat iemand uit onze omgeving een etappe in één van de drie grote rondes wint. Vandaag was zo'n vrij zeldzame dag: Taco van der Hoorn uit De Zilk won de derde etappe van de Giro d'Italia. Hij was de enige overblijven van een vroege ontsnapping en had op de eindstreep 4 sconden over.

Nu heeft hij zijn achternaam wel mee. Als je het rijtje winnaars van de Elfstedentocht erbij haalt, dan zie je de naam Van der Hoorn buitenproportioneel vaak tegenkomen als winnaar.
In 1947 won Jan van der Hoorn uit Ter Aar, in 1956 was zijn neef Jan van der Hoorn, eveneens uit Ter Aar een van de vijf winnaars, die hand in hand over de finish gingen en in 1985 was Lenie van der Hoorn de eerste officiële winnares bij de vrouwen van de Tocht der Tochten.

Een van de oprichters van de IJVL was Nicolien van der Hoorn. Zij was voorzitter van deze Leidse Schaatsvereniging, toen ik er in 1986 lid van werd en onder haar leiding draaide ik begin jaren '90 een jaar mee als schaatstrainer in de Leidse IJshal. Nou, dat heeft men geweten. Ik ben niet meer gestopt!

Na de zege van Taco van der Hoorn fietste ik vanavond naar Jos Drabbels, met wie ik naar "de Bult" reed. Jos zou vanavond de droogtraining verzorgen. Na de flinke regen- en onweersbuien van de afgelopen paar dagen, met 30 millimeter in de regenmeter vanaf vrijdagochtend, was het letterlijk een droogtraining.

De droogtraining in het Romeinse fort was niet heel zwaar, maar wel gevarieerd. Je ging sommige spieren toch wel voelen. Voor het begin van het zomerseizoen was de training voor de meesten zwaar genoeg op de dag, dat weer een Van der Hoorn victorie kraaide.