Kinderkermis

Na een kletsnatte dag hadden we gisterenavond een prachtige zonsondergang.

Een bekend gezegde luidt: avondrood, mooi weer aan boord.
Vanmorgen klopte dat heel goed. Om een uur of 11 fietsten we naar het Rapenburg, de mooiste gracht van Nederland. Het Rapenburg siert komend weekeinde de medaille bij de Marathon van Leiden.

Wie zich nog niet heeft opgegeven voor één van de vijf afstanden kan dat nog steeds doen!

We stalden de fietsen bij het Academiegebouw en wandelden met onze kleinzoon naar de Pieterskerk, waar de kinderkermis was. Daar maakte de driejarige een drietal ritten in twee verschillende nostalgische draaimolens.

Tussendoor aten we nog een portie poffertjes. Op weg naar de fietsen dronken we bij 't Gerecht nog koffie en warme chocolademelk, voordat we weer op huis aan fietsten. 
Bij de lunch begon het te betrekken en 's middags begon het te regenen. De Sleutelstad had de twijfelachtige eer om op Leidens Ontzet de natste plek van Nederland te zijn.

We kwamen niet van een koude kermis thuis, niet van een apekermis, maar wel van een droge kinderkermis.

Deze dag begon voor mij midden in de nacht. Ik werd wakker door mijn naast mij liggende vrouw, die "Help, help" riep.

Kennelijk had ze een nachtmerrie, want ze lag nog te slapen....