Discoschaatsen

Vanmiddag zou ik, net als gisteren, in de Leidse IJshal schaatsles geven bij een kinderpartijtje. Het begon om kwart over 3, tegelijkertijd met het discoschaatsen.

Dat was, zeker in het begin van het kinderpartijtje, geen gelukkige combinatie. Onder de discolampen was het vrij duister op de binnenbaan, zodat het lastig was om de kinderen bij elkaar te krijgen voor de uitleg.  En als je eindelijk zo ver was, moest je ook nog boven de muziek uit zien te komen zonder te schreeuwen.
Maar toen we zover waren, dat we begonnen, bleek dat er een jongen was, die helemaal het ijs niet op wilde. Ik haalde hem op en de enige manier om hem aan het schaatsen te krijgen was achter een rekje. 

Nu vind ik schaatsrekken ondingen, daar het je hindert bij vrijwel iedere technische oefening, maar in dit geval was het rekken en erbij blijven!
Het eerste kwartier verliep dus allerminst soepel. Daarna ging het echter goed lopen. De valoefeningen waren het breekpunt. Vanaf dat moment liep alles op rolletjes ondanks dat er nog 3 andere kinderen met rekjes rondreden. Als je het de één toestaat, dan kun je het de ander niet verbieden.

Soms moet je als trainer een vuiltje in je ook hebben, doch dat was vanmiddag volstrekt overbodig. In het schemerduister buiten het schijnsel van de discolampen zag je lang niet alles, temeer daar het behoorlijk druk was.
Het tweede deel van het kinderpartijtje liep als een tierelier, waarbij de jarige uiteraard even werd toegezongen. De techniektraining had plaatsgemaakt voor het speelkwartier. De kinderen genoten er met volle teugen van. Na een stroeve start was het slotakkoord heel goed.