Afgelopen zaterdag is voor amateursportvoorzieningen de QR-controle ingegaan. Dat het serieus wordt aangepakt in de Leidse IJshal bleek vandaag. Vanmorgen fietste ik naar de Vondellaan om met de "Krasse knarren" te gaan schaatsen. Gelukkig had ik er thuis aan gedacht om mijn QR-code bij de hand te houden.
Bij de kassa toonde ik deze, waarna ik naar binnen mocht. Met 15 man op het ijs was het niet druk te noemen. De kans op besmetting was dan ook minimaal te noemen. Er was voldoende ruimte om de in september plotsklaps afgeschafte anderhalve meter afstand te houden. Met gemak!
Dat gold niet voor het schaatsen. Althans, voor het schaatsen op tempo. Het kleine peloton van zo'n 7 man kon ik echt niet bijhouden. Net als op de dinsdag na de marathon reed ik puur op techniek. En had ik tijd om met uitrijdende schaatsers te praten. Gezelligheid en schaatsen horen bij elkaar.
Conditioneel voelde ik me als een gevangene met een ijzeren bal aan het been.
Wat dat aangaat ben ik conditioneel geen stap verder dan 4 weken geleden. Maar goed, soms werkt een gedwongen rustperiode erg goed. Yvonne van Gennip moest in het najaar van 1987 geopereerd worden en had toen niet kunnen bevroeden, dat daar de basis werd gelegd voor de 3 gouden medailles in Calgary.
Tsja, zou ik dan toch nog kans maken in Beijing in februari 2022?
Na ruim een uur rustig geschaatst te hebben, fietste ik naar het Centraal Station, waar ik de trein naar Rotterdam nam, waar mijn vrouw en ik onze jarige dochter bezochten. Na met onze schoonzoon en onze kleinzoons gegeten te hebben, wandelden Ada en ik naar de metro en met een overstap op Laan van NOI reisden we terug naar de Sleutelstad.
Ik fietste naar huis via de Leidse IJshal, waar ik mijn schaatsen ophaalde. Daar werd ik voor de tweede keer gecontroleerd op mijn QR-code. Iemand van IJsclub Rijnsburg scande de code.
Het wordt serieus aangepakt. De schaatsers zitten niet te wachten op een nieuwe lockdown!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten