Het was vandaag met 11 graden Celsius te warm voor de tijd van het jaar.
Het was grotendeels droog met af en toe wat druilerig weer tussendoor. Vanmorgen fietste ik na ontbeten te hebben met mijn vrouw en onze oudste kleinzoon naar de Leidse IJshal.
Met 25 man op de buitenbaan was het drukker dan gebruikelijk, maar rustiger dan de afgelopen weken. Door de coronacrisis zijn de tegenstellingen in ons land groter geworden.
Dat geldt ook voor de "Krasse knarren". De topsnelheid van het peloton is omhoog gegaan, waardoor er vrij natuurlijk een tweede peloton is ontstaan. Het verschil tussen gemiddeld 27 en 24 kilometer per uur lijkt niet groot, maar is dat in de praktijk wel.
Als coördinator van de "Krasse knarren" ben ik naast degene, die het aantal rondjes bijhoudt, ook de locomotief van het langzamere peloton. Daarvoor beschik ik over voldoende longinhoud.
De training verliep, zoals gebruikelijk is bij schaatsers, in goede harmonie. Na de koffie en thee in de kantine lunchte ik thuis. Onze logé werd opgehaald door zijn moeder en zijn jonge broertje.
's Middags haalde ik nog een bestelling op en via de volkstuin reed ik naar mijn schoonouders, waar Ada rechtstreeks naar toe gefietst was.
Ondanks het grauwe weer en een 30-daagse temperatuuranamolie, die sinds augustus boven het al gestegen gemiddelde liggen, werd ik bij het bekijken van de weersites helemaal blij. Er gloort er voor schaatsers hoop op natuurijs!
Weerplaza kwam met een artikel onder de pakkende kop "Mogelijk koudste jaarwisseling in 20 jaar", terwijl Weer.nl dit onderschrijft met de hoopvolle kop "Echte winters beginnen rond de Kerst. Gebeurt dat dit jaar ook?"
De dalende pluimen wijzen hier ook op.
De laatste decade van 2021 moet het gaan gebeuren.
Ook de gedegen Duitse weerman Jörg Zorn oppert deze hoopvolle mogelijkheid.
We hebben wel eens een Nieuwjaarsreceptie op het ijs meegemaakt. Hopelijk gaan we dat in 2022 weer beleven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten