Het schaatsen van vanmorgen in de Leidse IJshal was vanmorgen samen te vatten in de titel van het nummer van "Jethro Tull", dat gedraaid werd toen ik 25 rondjes met 25 kilometer per uur op kop van het peloton reed: "Locomotive breath".
Ik kon vandaag gewoon blijven gaan. Mijn tempo lag hoger dan anders in dit verbrokkelde seizoen. Niet eenmaal ben ik door het peloton op een rondje achterstand gereden.
Het pronkstuk was de eerste serie van 20 rondjes. Frans van Rijn zou de eerste 5 rondjes op kop rijden. Ik dacht de tijd te hebben om nog een rondje uit te rijden tussen de series, maar dat was een behoorlijke misrekening.
Dit lid van de financiële commissie van de Elfstedencommissie vertrok echter al, terwijl ik halverwege de baan van 200 meter was. Wat dat aangaat nam hij zijn taak serieus. Ik kon meteen flink aan de bak. Normaal gesproken ben je in je eentje gezien als je een halve baan achterstand op het peloton hebt, maar vandaag bleek deze diesellocomotief over voldoende longinhoud te beschikken. Ik kwam niet dichter bij het peloton, maar het peloton ook niet bij mij.
De opkomst van de "Krasse knarren" was iets hoger dan vorige week. Het slotakkoord was voor de "Twee van Breda". Hans den Outer nam de laatste 5 rondjes voor zijn rekening. Henk Distelvelt sloop aan de binnenzijde naar voren, nam hem op sleeptouw en het peloton verbrokkelde in de laatste 2 rondjes in diverse groepjes.
Bij het inrijden om even voor 9 kwam ik 2 snelle schaatsers tegen, die anderhalve maand geleden bijna op een onoplettende overstekende "Krasse knar" waren gebotst. Met een lach van oor tot oor vroeg ik aan hen of ik een bord met "Overstekend wild" moest plaatsen?
Tweemaal per week 125 rondjes schaatsen lijkt saai, maar dat is het met dit gezelschap vol kleurrijke personen beslist niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten