In de Willemstraat

Een paar weken geleden kreeg ik dit artikel uit het Leidsch Dagblad toegestuurd.
Ik was meteen klaar wakker, want de schrijver van het toneelstuk "In de Willemstraat" was Kees Visschedijk, met wie ik al jaren train bij de IJVL.

Samen met Jaap de Gorter ging ik naar "De Parkvilla" in Alphen aan den Rijn. Daar gingen we naar de voorstelling van "In de Willemstraat".

In 2 kleine arbeiderswoningen vonden in de Tweede Wereldoorlog in totaal 13 onderduikers een schuilplaats, die hen het leven redde. Toen op 5 mei 1945 het Bevrijdingsfeest losbarstte, was de hele straat stomverbaasd, dat er zoveel mensen uit 2 van die kleine huisjes kwamen.
Het decor was simpel, maar zeer doeltreffend: een huiskamer en de ingang van de keuken. Daar kwamen alle dilemma's en problemen, die samenhangen met het onderduiken, aan bod. Hoe kom je aan voldoende voedsel om zoveel monden te voeden? Hoe ga je om met de spanningen, die onvermijdelijk optreden als je 3 jaar op zo'n kleine ruimte op elkaars lip zit?
Eenmaal werd de spanning gebroken door het samen zingen van een traditioneel Jiddisch lied, dat ik kende van "Zupfgeigenhansel".
De dialogen tussen de personen gaven soms stof tot nadenken. Deze wil ik u niet onthouden: "Hoedt u voor mensen met een missie!"
Hoe actueel. Adolf Hitler was er zo een met zijn Lebensraum im Osten en zijn Endlösung.
Vladimir Poetin wil in de voetsporen treden van Jozef Stalin met zijn missie om de Sovjet-Unie opnieuw te doen herrijzen.

Al met al was "In de Willemstraat" een goed toneelstuk met inhoud, dat bleef boeien. Een aanrader dus.
In "De Parkvilla" zag ik een affiche met de aankondiging van een optreden van "Wishbone Ash" op 27 januari 2023.

"Argus" is één van mijn favoriete lp's vanaf het moment, dat ik dit meesterwerk na mijn kaakoperatie in 1975 leerde kennen.

Het zou zomaar kunnen, dat ik daar naar toe ga.