Traplopen

We werden vanmorgen wakker onder een vrij dik wolkendek, waaruit een paar kleine buitjes in druppelvorm naar beneden kwamen. Mijn vrouw was meteen enthousiast. Dat was goed voor de tuin. Na het ontbijt ging zij er dan ook naar toe. Niet veel later kreeg ik deze foto doorgestuurd.

De eerste aardbei van eigen tuin in 2022. Later op de dag zouden we deze aardbei samen delen, toen ik met Ada op de volkstuin lunchte.
Daarvoor had ik al de was opgehangen, nadat ik de was van gisteren eraf had gehaald en opgevouwen.

Verder maakte ik de toiletten schoon. Normaal gesproken doe ik dat op zondagmorgen, maar toen had ik wat anders te doen.

Zelf kan ik aardig met de hitte omgaan. Ik hou er niet van, maar doordat ik vrij snel zweet werkt de inwendige koeling goed. Mits je natuurlijk genoeg drinkt!

De enige naweeën, die ik aan de slijtageslag van 42.195 meter heb overgehouden, zijn gevoelige bovenbenen bij het traplopen. Voor marathonlopers een bekend verschijnsel. Maar eerlijk is eerlijk, het is heel wat keren erger geweest.

Verder ben ik in Leiden nog wat boodschappen wezen doen in een paar winkels. Bij een ervan stond een straatmuzikant in zijn eentje te spelen.

Op weg naar de winkels fietste ik naar de bouwplaats van IJshal "De Vliet", waar je iedere week de vorderingen van de bouw kunt aanschouwen.

Als de bouwers in dit tempo doorgaan, dan is de overdracht inderdaad in mei 2023. Daarvoor moeten de bouwvakkers echter nog heel veel traplopen om op de steigers te komen.
Laat hen maar niet teveel marathons lopen.....

Brockhaus en Blockhaus

Op de Frederik Muller Akademie in Amsterdam, de Bibliotheekacademie, waar ik in de jaren '70 mijn opleiding volgde, kwamen ook de encyclopedieën uitgebreid aan bod. Zo ook de Brockhaus Enzyclopädie, de Duitse tegenhanger van onze eigen Winkler Prins encyclopedie.

Zoals te verwachten was, was deze Duitstalige encyclopedie gedegen en degelijk. Hoor ik daar iemand "Gründlichkeit" mompelen?
In het pand aan de Keizersgracht moesten we oefenen met het opzoeken van informatie in de Brockhaus. In die jaren was internet nog science fiction. Een goed bibliothecaris moest derhalve goed zijn weg weten te vinden in vele meters encyclopedieën.

Het zal beroepsdeformatie zijn, dat ik bij de presentatie van het parcours van de Giro d'Italia hoorde, dat de Brockhaus beklommen moest gaan worden. Voor bibliothecarissen een uitgelezen kans!

Het bleek echter om de Blockhaus te gaan, een bergreus in de Apennijnen. Gisteren werd het algemeen klassement in de bergetappe flink opgeschud. Het was een ouderwets man tegen man gevecht op de flanken van de Blockhaus.

Jai Hindley won vrij verrassend deze bergetappe. Als eenvoudig toeschouwer won ik ook, want Team 333m.nl scoorde bij Ploegleider met 116 punten behoorlijk goed. Ik steeg 431 plaatsen en sta nu 1510e.
Nog geen riante positie, maar wat mij veel deugd deed was dat 6 van de 8 renners in de punten reden.

Mijn keuze voor deze klimmers is dus goed uitgepakt. 

En daar er nog 4 bergetappes aankomen, verwacht ik nog wel wat toppen te beklimmen.

De renners hadden na de Blockhaus een rustdag, deze ploegleider na de Leiden Marathon ook....

Songfestival

Het zal niemand ontgaan zijn, dat afgelopen zaterdag het Eurovisie songfestival gehouden is. Ik was één van de vele miljoenen kijkers. Dat deed ik, terwijl ik de krant las. Als er een mooi nummer was, keek ik en anders was het achtergrondmuziek.

Op voorhand was de Oekraïne de torenhoge favoriet.

Het is inderdaad een mooi nummer en het is in het door Poetins leger binnengevallen land uitgegroeid tot een strijdlied.

Zelf vond ik de Engelse inzending van Sam Ryder het mooiste lied. Maar er waren meer liederen, die de toets der kritiek konden doorstaan. Het niveau van het songfestival lag dit jaar over de volle breedte behoorlijk hoog. Ook den Nederlandse inzending.

Na de liedjes ging ik naar bed. Ik wachtte de uitslag van de stemronde niet af. Ik moest de volgende ochtend de marathon lopen en het beloofde een zware editie te worden. Hetgeen klopte.

Daarmee bevond ik me in goed gezelschap. Van de Ierse wielrenner Sean Kelly is een verhaal bekend, dat hij naar het Songfestival keek, maar op zijn vaste tijd naar bed ging, daar de volgende dag een wielerwedstrijd op het programma stond.
Dat deed Kelly, terwijl zijn eigen Ierland favoriet was om het festival te winnen. 
"De uitslag hoor ik morgen wel", was zijn antwoord aan zijn verbaasde ploeggenoten.
En dat wil wat zeggen in het land, dat als enige staat ter wereld een muziekinstrument als wapen heeft.

Het hoeft dan ook geen verbazing te wekken, dat Ierland met 7 keer winst recordhouder is bij het Eurovisie Songfestival.

Ik deed als de Ierse winnaar van de Vuelta a España: op tijd naar bed en de uitslag hoorde ik de volgende dag wel.

De Oekraïense zangers wonnen het festival dankzij de publieksstem. De vakjury zette de inzending van de Britten op de eerste plek. Wat dat aangaat was ik het volkomen eens met de uitslag.

De sympathiestem ging naar het door het Russische leger in puin geschoten land, qua zang stak Sam Ryder er boven uit.

Titus Brandsma Marathon

Nederlandse heiligen zijn niet zo dik gezaaid. Het zijn er zo'n 60, waarvan een derde behoort tot de Martelaren van Gorkum.

Vandaag werd de Friese oorlogsheld Titus Brandsma door Paus Franciscus heilig verklaard.

Op 19 juni 1942 werd de Rector van de Katholieke Universiteit in Nijmegen door de Duitsers gearresteerd en in Dachau kwam hij op  26 juli om het leven.

De onverklaarbare genezing van Karmeliet Michael Driscoll zorgde voor het voor heiligverklaring noodzakelijke wonder.

Diverse Friezen waren naar Rome afgereisd om in het Vaticaan om deze niet alledaagse gebeurtenis bij te wonen.

Wat dat aangaat sloeg ik geen modderfiguur met mijn Friese zonneklep.

Het was een geruststellende gedachte, dat burgemeester Henri Lenferink de sleutels van het Stadhuis weer teruggekregen heeft.

Nu zijn de sleutels in Leiden erg belangrijk. We wonen per slot van rekening niet voor niets in de Sleutelstad!

Voor meer achtergrond verwijs ik u gaarne naar "Het Petrus Mysterie" van de Leidse schrijver Jeroen Windmeijer.

De sleutels van de Sleutelstad betreffen de Hemelsleutels. Voor minder gaan we niet in Leiden!

Dat gold vandaag ook voor de voorspelde weerstemperaturen. Deze zouden flink boven de 20 graden uitkomen, zodat het op voorhand een zware marathon zou gaan worden. De keuze van het loopshirt stond daarmee meteen vast: wit. Je moet je kleden op het weer.

Na met mijn vrouw ontbeten te hebben, fietste ik om 9 uur naar Jaap de Gorter. Met Juul Mentink en mijn tweevoudige Elfstedenmaat wandelde ik naar de Breestraat toe.

Daar nam ik plaats in vak C.

Daar wachtte ik in de schaduw op het vertreksein van de Leiden Marathon. Ik vertrok vanaf de achterste rijen.

Een kilometer verder zag ik Gera van Duijvenvoorde en Henk Eveleens van de IJVL droogtrainingsgroep. Gera nam een foto, toen ik hen op de Lammenschansweg passeerde. Deze foto mislukte. Geen probleem, ik draaide me om en liep een paar meter terug.


Daar de start om 10 uur was, viel het met de hitte nog wel mee. Bij de Vrouwenweg stond Carl Flaman paraat, waarna het peloton als een kudde schapen richting Zoeterwoude liep.

Vlak voor de eerste drinkpost in Zoeterwoude zei de speaker: Daar loopt Bert. Van hem heb ik schaatsles gehad."

Terwijl ik 2 bekers sportdrank leegdronk, raakte ik in gesprek met iemand van Hart van Nederland. Ze vroeg me, of ik een bepaalde tijd in gedachte had.
Mijn antwoord was, dat ik dat niet had. Gewoon rustig lopen en op de eindstreep zie je de tijd wel.

Toen ik weer aan het lopen was, bedacht ik, dat dit een mooie metafoor voor het leven was. Op de eindstreep weet je pas, hoe lang je erover gedaan hebt.

Ja, dat krijg je als je met zo'n geboortekaartje de Titus Brandsma Marathon loopt....

Samen met een andere loper praatte ik op weg naar Weipoort en Groenendijk. Daar was de tweede drinkpost, waar ik net als de rest van de dag 2 bekers met sportdrank nam. In de polder viel de temperatuur nog mee, daar we een verkoelende tegenwind hadden.

Bij de Rijneke Boulevard staken we over een pontonbrug de Rijn over. 

Aan de overzijde stond mijn vrouw te wachten. Terwijl ik met haar afsprak, waar we elkaar vanmiddag zouden treffen, werd ik ingehaald door de pacers van 4.30.

Gezien de tijd van 1.01.21 op de 10 kilometer kon dit wel eens kloppen.

Op de Hondsdijk was het zoeken naar schaduw.

Bij Koudekerk was de volgende verzorgingspost.  Een bezemwagen wrong zich tussen de pacers van 4.30 en mij, zodat ik de bus pas halverwege de Mattenkade kon passeren. 
In Hoogmade had ik een persoonlijke verzorgingspost bij de molen. De 20 kilometer was in 2.11 bruto gegaan, de halve marathon ging in 2.21.43, zodat ik een klein kwartier over deze kilometer gedaan had.
Ik had een plaspauze ingelast, 1 van de 4 energiegelletje tot me genomen en een halve liter sportdrank gedronken. 

Gezien het aantal wandelaars onder de marathonlopers was ik nu in de achterhoede beland.

Langs de A4 liepen we naar Roelofarendsveen, waar het tussen de kassen en andere bebouwing met weinig wind en schaduw net even te warm was.

Dit deel van de marathon voelde daardoor aan als een martelgang. De benen wilden nog wel, maar het drinken was het knelpunt. Een paar bekers sportdrank hielpen maar een paar kilometer.
In Nieuwe Wetering sprak ik een minuut of 5 met Joop van Egmond en Anneke Blom uit "De Hobbit".

Zo kon ik de mensen, die ik vanaf Hoogmade had gepasseerd, opnieuw inhalen. Dankbaar werk!
De 30 kilometer ging aan de Koppoel in 3.24.06, waarna ik langs "De Vergulde Vos" naar Oud Ade liep, waar het zoals vanouds een zeer gezellige plek was.
In de Vrouw Vennepolder kwam ik Ada weer tegen.


Vanaf hier begon het echte aftellen. Na het 35-kilometerpunt kwam ik Bauke Dooper tegen, met wie ik heel wat kilometers heb geschaatst op de Kagerplassen.

Gedurende de 42.195 meter hoorde ik regelmatig "Fryslân boppe".

De enige, die dat met recht kon zeggen was Bauke.
Ada begeleidde me rustig fietsend tot de Zijldijk, waar ik de laatste slok zelfgemaakte sportdrank wegwerkte. Via de Singels liep ik richting finish. Ik lette niet goed op en liep Teun de Reede stilletjes voorbij. Teun was echter een stuk scherper. Zijn camera ook.


Vlak voor de finish zag ik organisator Tjeerd Scheffer met zijn kleinzoontje langs de kant staan. Ik stopte en liep hand in hand met de peuter over de eindstreep.

Zo kan de kleine ook een marathon op zijn naam bijschrijven.






Je moet het boompje buigen als het jong is,

Het was met 4.49.42 mijn langzaamste marathon. Zelfs de editie van 2019, toen ik als spookloper als niet gestarte marathonloper toch in de uitslag terecht kwam, was ik 20 seconden sneller geweest.

Ik was desondanks 551e van de 697 gestarte deelnemers geworden. Het zegt iets van de zwaarte van de Titus Brandsma Marathon. Maar ja, dat past ook wel bij een heiligenleven.

Na de medaille in ontvangst te hebben genomen, was het tijd voor een biertje.

Alle sportdrankjes van vandaag bij elkaar gaven niet zozeer het limonadegevoel, maar wel een limonadesmaak.

Zo'n getapt koud biertje smaakt dan als een Godendrank. Na dit op een stoel in de schaduw aan de Nieuwe Rijn met lopers uit Berlijn en Detroit opgedronken te hebben, wandelde ik naar het huis van Jaap en Juul, waar ik mijn fiets ophaalde. Op weg naar huis kon ik de beenspieren een beetje losrijden.
Thuis douchte ik me. 's Avonds dronk ik bij het avondeten een Fries biertje.

Deze "Grutte Pier" had ik dubbel en dwars verdiend na de loodzware Titus Brandsma Marathon.