Een ton schenken

Het beloofde een warme dag te worden, hetgeen ook klopte.

Toch was het bij het ochtendgloren niet bepaald warm te noemen.

Ik kon het weten, want ik stapte gelijk met mijn vrouw om 6 uur uit bed. Zij ging de heg in onze achtertuin knippen, ik zou in hardloopkleding naar de volkstuin lopen.
Ondanks de bijzonder natte start van juni moest er op de volkstuin her en der water gegeven te worden. Daar kon je aan de spinnenwebben op een heg zien, dat het redelijk fris te noemen was.

Ik zou het water uit één van de regentonnen halen en de onlangs gepote planten van vocht voorzien, evenals de bodem van de kas. Daar was ik een half uur mee bezig. Toen ik begon, was de ton vol, toen ik klaar was, was deze leeg. Een ton schenken is niet zo moeilijk.


Met een tevreden gevoel verliet deze gulle schenker de volkstuin en liep de ruim 3 kilometer naar huis.

Als vochtcompensatie had ik een paar rijpe aardbeien gegeten. Heerlijk. Verser krijg je ze niet.
Thuis ontbeet ik met mijn vrouw, waarna ik in de achtertuin doorging met het water schenken. De sloot, die in verbinding staat met de Rijn, kreeg ik echter niet droog....
Zodoende fietste ik na me gedoucht te hebben, de Rijn over om in de mooie binnenstad van Leiden boodschappen te doen op drie verschillende plekken. 

Op de terugweg volgde ik in grote lijnen de route van het oude parcours van de Leiden Marathon. Door de werkzaamheden bij de Vlietlanden voor de Rijnlandroute is het onmogelijk geworden om de oude route helemaal te kunnen lopen.

Wat dat aangaat schenk ik klare wijn....