Heenreis

Om half 4 moest ik naar de wc. De slaap wilde niet meer komen. Ada sliep de slaap der rechtvaardigen.

Om 5 uur stonden we op, kleedden ons aan en wandelden naar station De Vink. Onder een mooie ochtendlucht hadden we de trein van 6.07 naar Laan van NOI, alwaar we overstapten naar Rotterdam. Bij Backwerk dronken we koffie en warme chocolademelk, waarna we op het perron van de TGV ontbeten.


Om 7.58 vertrok de Thalys naar Gare du Nord.

Ada begon aan "Moord op de moestuin" van Nicolien Mizee, terwijl ik  "Monterosso mon amour" van Ilja Leonard Pfeijffer uit had voor we in Parijs waren.

We hadden geluk. We hoefden geen mondkapjes meer op in de TGV. Deze regel was afgelopen maandag afgeschaft. Ook was er geen controle meer op Gare du Nord zoals vorig jaar. We vielen net buiten de regels, doordat het herstelbewijs per 1 februari ineens maar een half jaar geldig was in plaats van een jaar.

In de Thalys hadden we al metrokaartjes kunnen kopen, dus we hoefden niet in de rij te staan op het station. Met lijn 4 reden we naar Montparnasse, waar we voor het station op een soort tribune koffie en jus d'orange dronken.
Om 12.11 vertrok onze trein naar Hendaye. Ada las haar boek uit en begon in "Monterosso mon amour", terwijl ik "Tiril en de toverdrank" van Bette Westera en een kleine bundel wielerverhalen uitlas.


Door de airco in de trein hadden we niet in de gaten, hoe warm het buiten was. Toen we de trein verlieten, viel de warmte als een deken op je. We wandelden van Hendaye naar Irun, waar we bij Hotel "Aitana" de sleutels van "Pension Europa" ophaalden.
In kamer 107 bleek, dat Alberto Dainese de etappe had gewonnen, terwijl mijn topsprinter Girmay met een kurk tegen zijn oog de Giro moest verlaten.

Rond een uur of 6 wandelden we naar het centrum van Irun. De thermometer gaf 33 graden aan!
Wel zag je het betrekken. Na bij het busstation de vertrekplek van morgen gecontroleerd te hebben, wandelden we naar café/restaurant "Virginia".

Terwijl we binnen wat dronken, begon het te regenen. De finale van de Europa League tussen Glasgow Rangers en Eintracht Frankfurt werd op grote schermen vertoond, dus het was onontkoombaar, dat we daar bij het eten van tagliatelli en gebakken ham, eieren en friet wat van meekregen. Het eten was flink zout. De dorst werd met rode wijn en Spaans bier gelest.

Om 10 uur wandelden we in de afgekoelde avondlucht naar "Pension Europa", waar de slaap snel kwam.
Na vast geslapen te hebben, werd ik om half 5 wakker. De slaap kwam niet meer. Om kwart voor 6 gingen we douchen. De warmte hing nog in onze kamer, dus we hadden 's nachts liggen zweten.
We ontbeten op onze kamer en brachten de sleutel van "Pension Europa" naar Hotel "Aitana", waar we koffie en melk dronken.

Daarna wandelden we naar het busstation van Irun, waar we onder een grauw wolkendek in de bus naar Oviedo stapten. Met mondkapjes op.

Om kwart over 8 vertrok de bus uit Irun en reden we naar San Sebastian, waar we vorig jaar waren overgestapt.

Hier brak de zon door. Met tussenstops in Bilbao en Santander reden we de mooie route langs de kust met diverse vergezichten.
De reis ging vlotter dan verwacht. Bij Ribadesella was het nog maar 100 kilometer. We kwamen een half uur eerder dan gepland aan in Oviedo, waar Siebe ons met de auto oppikte.

Om half 3 konden we ook Ana in de armen sluiten. Zij had heerlijke gerechten uit de Asturiaanse keuken voor ons klaargemaakt. Na met zijn vieren geluncht te hebben, ruimden we de spullen op en gingen naar de slaapkamer, waar we de reistassen uitruimden.
Na het zien van de  door Stefano Oldani gewonnen Giro-etappe naar Genua, de woonplaats van ex-Leidenaar Ilja Leonard Pfeijffer, gingen Siebe, Ada en ik naar Nava wandelen.

Het was half bewolkt met een prima temperatuur. Het wandelen ging goed. Voor het eerst na de marathon van 4 dagen geleden had ik geen last van mijn bovenbenen.

Thuis gekomen wandelden Siebe en Ana met me mee langs de weilanden achter het huis. We kwamen de buren Pedro en Sally tegen, met wie we een tijdje praatten. Ons weerzien met Asturias was ons goed bevallen.
Na het dagboek bijgewerkt te hebben, las ik verder in "Het Paulus labyrint" van Jeroen Windmeijer.

Op de zelfs voor Spanje late tijd van 11 uur aten we aardappels met bloemkool en een kaassaus.  Om 12 uur ging ik naar bed.