In nevelen gehuld

Om een uur of 5 werd ik wakker.
De slaap kwam niet weerom.
Ik voelde me heus geen stakker,
en dacht bij mezelf: "Bert, kom,
en ga een stukje lopen." Zo vroeg,
dat is echt geen dagelijks gebeuren
dus liep ik toen ik de hoek omsloeg
niet in een wereld vol met kleuren,
want de wei was gehuld in nevelen.
Het gras was zodoende minder groen,
maar de natuur kwam toch tot leven,
daar hoeven wij niets aan te doen.
Na wat boodschappen doen in Leiden,
kon ik 's middags naar Katwijk rijden.
Mijn collega Christa ging nu stoppen
na tientallen jaren werken bij de bieb
en op de foto's bleek het te kloppen,
dat zij er als een echte Sien bij liep.
Ik kan er veel woorden aan besteden,
maar de foto's spreken ieder boekdelen.
Ot en Sien gaan terug  in het verleden.
Die goede oude jaren wil ik met u delen!