Jubileumeditie Klimaatmars

Vandaag was er weer eens een Klimaatmars. Ik weet niet, hoeveel ik er al gelopen heb, maar het aantal protestmarsen, waaraan ik heb meegedaan is redelijk hoog te noemen. Voor Ada en mij was het een bijzondere editie. 
Vandaag is het op de kop af 40 jaar geleden, dat we zijn gaan samenwonen. De verpleegster, met wie ik de bovenetage deelde op de Witte Rozenstraat, verhuisde naar Groningen, dus wij konden de spullen van Ada van de Santhorst in Leiderdorp ophalen en voortaan iedere dag naast elkaar wakker worden.

De week erop deden we samen mee aan een protestdemonstratie in Hazerswoude tegen de aanleg van Rijksweg 11 en weer een week later togen we naar voormalig vliegveld Valkenburg om tegen de atoomtaken van de Marine Luchtvaart Dienst te protesteren.


Bruce Hornsby zong er jaren geleden al over: "That's just the way is is, some things will never change."

Om 4 uur werden we wakker van de regen op de dakpannen. We gingen er snel uit om de parasol binnen te halen. Daarna sukkelden de zestigers weer rustig in slaap.

Om een uur of 8 verlieten we verkwikt het bed, waarna ik op de bijna langste dag na een korte douche mijn schaatskleding aantrok. 
Na het ontbijt fietste ik nog even op en neer naar de volkstuin om de parasols daar onder het afdakje te zetten. Bij thuiskomst pakte ik de schaatsen en het spandoek en samen fietsten we naar Leiden Centraal, waar we de trein naar Rotterdam Centraal namen. Vandaar wandelden we met veel mededemonstranten naar de Binnenrotte, waar de demonstratie om 1 uur zou beginnen.

De maximumtemperatuur was 12 graden lager dan afgelopen vrijdag, dus dat hadden we al snel voor elkaar gekregen!
Met een zus van Ada en haar dochter voegden we ons in de proteststoet van ruim 10.000 deelnemers.

We startten ongeveer in het midden van de demonstratie en kregen een appje van onze oudste dochter, dat zij met onze oudste kleinzoon aankwam met haar fiets. Zodoende kwamen we ongeveer aan de staart van de stoet.

De jubileumeditie werd voor opa en oma zo nog veel leuker.

Het spandoek van het schaatsen op de  Kagerplassen leverde veel positieve reacties op, onder andere van een paar jongvolwassenen, die ik in de Leidse IJshal schaatsles heb gegeven voor de IJVL.
Na een tocht van bijna 6 kilometer door het centrum van Rotterdam waren we weer terug bij de Markthal. Zo'n drukke demonstratie is veel leuker dan in je eentje demonstreren.

Kortom, Ada en ik hadden het 40 jaar samenwonen op passende wijze gevierd. We hadden elkaar immers bij de blokkade van Dodewaard leren kennen.