De regenmeters vertelden het verhaal van Eerste Pinksterdag
Vandaag was het dan wel beter, maar toch is Tweede Pinksterdag ook een grauwe en natte dag.
Nu hebben we het in Spanje ook niet altijd droog gehouden. Twee weken geleden hadden we in Asturias een kletsnatte zondagmiddag.
We werden om 7 uur wakker. Eindelijk weer eens lekker bijgeslapen. Daar de bakker in het weekeinde geen brood bezorgt, stapte ik om half 9 op de fiets om het in Nava te gaan kopen. Met 2 chapata's en 4 grote croissants fietste ik via Orizon en Paraes weer op huis aan, waar we met vers brood konden ontbijten.
Na het ontbijt bracht ik wandelend het glas weg, terwijl ik op de mountainbike het plastic naar de inzamelplek bracht. Na de koffie en de thee gingen we in de tuin aan de slag.
De anderen waren met planten in de weer, ik met de compost uit het vat halen en dit op de juiste plek verspreiden, waarna ik takken ging knippen.
Toen ik de tafel dekte, begon het te betrekken en je kon het gerommel van het onweer in de verte horen. We ruimden alles buiten netjes weg en gingen eten in een niet bepaald lichte kamer.
Op het moment dat we dachten, dat de regen voorbij getrokken was, kwamen de eerste druppels naar beneden zetten.
Het was het begin van een bui van 2 uur met af en toe fikse donderklappen. De regentonnen liepen over, terwijl die tussen de middag nog goeddeels droog waren.
Het werd dus een middag binnen zitten. Siebe en ik keken naar de bergetappe in de Giro d'Italia, waarin de Italiaan Giulio Ciccone de winst greep. Zelf heb ik vandaag maar 12 kilometer gefietst.
's Avonds aten we heek met aardappels, bloemkool en een salade.
Ik las verder in "Het Paulus labyrint" van Jeroen Windmeijer, terwijl Ada begon in "Geheim leven" van Carla de Jong.
Al met al was het, mede door het weer, een rustige zondag geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten