Vanmorgen deed ik de gebruikelijke boodschappen op de Boerenmarkt en bij "De Helianth", waarna ik op deze frisse maar zonnige ochtend een extra lus naar huis maakte. Doordat de bladeren langzamerhand steeds minder te bekennen zijn aan struiken en bomen had je vanaf de Oostvlietweg al een behoorlijk goed uitzicht op IJshal "De Vliet".
Ik trapte door naar de blauwe brug bij de Vlietlanden. Hier stak ik de Vliet over en zag, dat de landijsbaan van Voorschoten al onder water was gezet. De meeuwen hadden het ook ontdekt en dobberden met veel kabaal op het rustig kabbelende water.
Wie dacht, dat het kabaal van krijsende meeuwen niet overtroffen kon worden, vergist zich deerlijk. Thuisgekomen kon ik urenlang genieten van helikopters, die rondom het voormalige vliegveld Valkenburg cirkelden en ook vrij laag over de Stevenshof.
Dit urenlange kabaal is het geluid van oorlog.
Rond half 4 maakte ik me gereed om naar de Leidse IJshal te fietsen. Het was nog steeds prima fietsweer.
Na de in onze omgeving kletsnatte eerste helft van november kon ik dat ten zeerste waarderen. Het verschil met het oosten des lands is dan ook enorm.
De kinderen van Oegstgeest kregen schaatsles. Met Conny had ik net als vorige week een groep van 20 kinderen. Speels als altijd kwamen het diep zitten, het sluiten van de benen en de rustige zijwaartse afzet aan bod. De brancard werd ook van stal gehaald, waarna de meisjestrein sneller bleek te zijn dan de jongenstrein. Maar ja, de laatste trein stortte in 200 meter tweemaal ineen.
We sloten de training af op de binnenbaan met valoefeningen en wat reactiespelletjes op de schaats.
Op weg naar huis viel een weldadige stilte mij op. Het geluid van oorlog had plaatsgemaakt voor het geluid van stilte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten