De herrijzenis van het Spaanse schaatsen

In de tijd van Eric Heiden was hij wereldberoemd in Nederland en Noorwegen. De Spaanse schaatser Antonio Gomez.

Dit seizoen is er een nieuwe Spanjaard, die furore maakt op de smalle ijzers: Nil Llop Izquierdo.
Goed voorbeeld doet goed volgen.

Gisterenmiddag had ik zelf al het goede voorbeeld gegeven door eventjes op de Schenksloot te gaan schaatsen met een huis vol visite....

Het had vannacht matig gevroren.

Aan de grond vroor het nog harder.

Na het ontbijt wandelden we om 10 uur naar de Schenksloot toe, waar we onze ijzers onderbonden en ons op het zwarte ijs begaven. 

Siebe en Ana zorgden ook op natuurijs voor de herrijzenis van het Spaanse schaatsen.

We konden ruim 500 meter zuidwaarts schaatsen, waar een groot wak verhinderde, dat we verder konden rijden.

Siebe had de afstand met zijn mobieltje opgemeten. Het aantal keren, dat we heen en weer reden, hebben we niet geteld.

Maar we genoten er met volle teugen van. Ook andere inwoners van de Stevenshof trouwens.

De molen van de Stevenshof was het andere keerpunt.

Zo bezien was het toch een soort Molentocht.
Ana en Ada hadden het ijs al eerder verlaten. Met Siebe schaatste ik tot een uur of 1 door.

Na thuis warme chocolade gedronken te hebben en een kop erwtensoep te hebben gegeten, gingen de andere drie een winterwandeling maken in de weilanden, die nu dankzij het ijs bereikbaar waren. Ik trok mijn schaatsen weer aan in de buurt van de molen.

Tegen de voorspellingen in bleef het de hele middag licht vriezen.

Het decemberwintertje pakte beter uit dan verwacht.

Zodoende kon ik nog een uur lang genieten op de Schenksloot van het zwarte ijs tussen de berijpte weilanden.

Voor 2022 was het de laatste kans op schaatsen op natuurijs.