Dolf Jansen en de schaatspret

Gisterenavond ben ik met mijn vrouw naar de Oudejaarsconference van Dolf Jansen geweest. We hadden onze fietsen in de vertrouwde stationsfietsenstalling gezet en wandelden naar de Oude Vest, waar we in de Leidse Schouwburg onze lachspieren weer eens duchtig trainden.
Daar ik vermoed, dat "Flitsbezorgd" uitgezonden gaat worden tijdens de laatste dagen van 2022, ga ik geen grappen verklappen. Voor een paar wil ik een uitzondering maken. Die spelen beide in de Haarlemmermeer, mijn geboortegrond.
Dolf vertelde, dat hij onlangs in "De Meerse" in Hoofddorp, mij welbekend, had gespeeld. Tijdens het gedeelte over de klimaatcrisis liet hij zich over de stijgende zeespiegel ontvallen: "Zolang je niet op 5 meter onder zeeniveau woont, zou ik me geen zorgen maken....."
De lange rijen op Schiphol kregen de aandacht. De NOS was er met groot materiaal naartoe gegaan en de verslaggevers ondervroegen mensen in de ellenlange rijen. Eén van hen gaf als antwoord: "Is dit de rij voor de bus naar Nieuw-Vennep?"
En zo ging het bijna 2 uur achtereen door. Af en toe lagen we dubbel van het lachen.

Op de terugweg zagen wij dit nieuwe kunstwerk tussen de Oude Singel en de Oude Vest.
Voorafgaand aan de cabaretavond zorgde ik zelf voor schaatspret in de Leidse IJshal.  Voor de kinderen van Oegstgeest had ik "Kerstmis" als thema. De kerstboom bood oefenstof voor een tiental oefeningen. Dat gold ook voor de kerststal, waarbij de kameel voor mij onverwachts een uitmuntende balansoefening in zich bleek te hebben.

Het schip van de woestijn zal vaker terugkomen in mijn trainingsschema.
Vanmorgen fietste ik naar de Vondellaan voor de laatste training van de "Krasse knarren" in 2022. De opkomst was matig te noemen.

Het was vandaag niet zozeer "Afke's tiental", maar Berts tiental. Maar je moet het gezellig maken met degenen, die er zijn. Met de afwezigen is dat lastig.
Na een paar series verliet één van de schaatsers het ijs. Hij bleek een botte schaats te hebben. Met een slijpsteentje haalde hij wat bramen van zijn ijzers, waarna hij weer in de schoot van het peloton terugkeerde. Dit ontlokte aan mij de reactie: "Je bent beter met een botte bijl dan met een botte schaats."

Een andere schaatser zei: "Dit lijkt de "Tien kleine negertjes" wel.

Na de 25 rondjes, die mooi vlak gingen in 24 kilometer per uur, stapten we over op dit aftelrijmpje: 10 rondjes, 9, 8 enzovoorts. Althans, dat was de intrinsieke motivatie. De laatste 5 t/m 1 werden samengevoegd tot een blok van 15 met Wierd Wagenmakers op kop. De ijsmeester wilde gaan dweilen...
Bij de koffie en de thee hadden we het over de zwaarte van de aarde, de omwentelingen en andere zware kost, maar ook over muziek. Wierd wist de vertellen, dat Beatlesfans van Mozart houden en Stonesfans van Bach. 
Henk Distelvelt begon erover, dat muziek majeur is of mineur. Wel kende hij de uitzondering van het intro van "A hard day's night" van "The Beatles". Het akkoord is noch majeur noch mineur.

U merkt het, ondanks de matige opkomst zit er nog steeds muziek in de "Krasse knarren".