Kroniek van een aangekondigde Watersnoodramp

Afgelopen week is de Watersnoodramp van 1953 uitgebreid herdacht.

Het mag dan 70 jaar geleden gebeurd zijn, als de klimaatverandering in het huidige tempo doorgaat, dan kun je er op wachten, dat binnen 70 jaar het laaggelegen deel van Nederland opnieuw te maken krijgt met zware overstromingen.

Met een variant op een bekend boek van Nobelprijswinnaar Gabriel Garcia Marquez is hier sprake van de "Kroniek van een aangekondigde Watersnoodramp". Wij zullen het vermoedelijk niet meer meemaken, maar onze kleinkinderen wel. De zeespiegelstijging zal met de temperatuurstijging meegaan.

Want hoe hoog wil je de dijken maken om dit gevaar te kunnen keren? En kan dat ook?

In dit licht bezien is het natuurlijk volslagen idioot, dat de fossiele bedrijven nog steeds miljardensubsidies ontvangen van onze regering, terwijl hun miljardenwinsten het afgelopen jaar torenhoog waren. 

Vorige week heb ik voor de zoveelste keer meegedaan aan een protest tegen de klimaatverandering en de lakse houding van onze regering.

Het probleem is, dat er alleen naar lobbyisten van de grote bedrijven geluisterd wordt.

In het buitenland wordt zoiets corruptie genoemd....

Terwijl oliemaatschappijen als Exxon en Shell in de jaren '70 al wisten, dat de voortgaande uitstoot van fossiele brandstoffen tot een klimaatopwarming zouden leiden.
Als schaatser op natuurijs wisten we allang, dat de winters steeds warmer werden. Het KNMI berekende, dat de de winters laatste 30 jaar gemiddeld ieder jaar een winterdag minder tellen.
En dan is het toch gek, dat de aanstichters van de klimaatverandering nog steeds fossiele subsidies ontvangen, waar veel gezinnen het hoofd niet boven water kunnen houden, net als veel sportclubs en de culturele sector.
Maar dat is nog maar klein bier vergeleken met de Kroniek van een aangekondigde Watersnoodramp!