Gruttoloop

Vanmorgen had ik een afspraak met de fysiotherapeut staan. Om kwart voor 10 reed ik naar de Rooseveltstraat, waar ik voor de laatste keer voor de Leiden Marathon behandeld werd. Alles werd los gemasseerd, ook de linkerkuit, waar ik bij het ontwaken een krampscheut doorheen voelde trekken. Thijs gaf aan, dat alles veel soepeler aanvoelde dan een maand geleden en zo voelde ik het ook.

Van de Rooseveltstraat was het maar een klein stukje naar de nieuwbouw van IJshal "De Vliet".  Vanaf het clubhuis van de Leiden Road Runners Club kon ik vanaf ze zuidzijde wat foto's maken van de nieuwe kunstijsbaan.

Plotseling brak de zon door op deze wederom kletsnatte dag.
Het natte weer van de laatste tijd zorgt ook voor temperaturen onder het landelijke gemiddelde.

Hopelijk betekent het doorbrekende zonnetje een stralende toekomst voor IJshal "De Vliet".

Daar ik de spieren los wilde rijden reed ik via de Oostvlietweg, waar ik "Krasse knarren" Jaap Kroes en Aad Kleijweg na elkaar tegenkwam, Voorschoten en de volkstuin naar huis toe, waar de dagteller op 25 kilometer kwam te staan.
Ik kleedde me om en begon in de regen aan de geplande loop van ruim 4 kilometer. Ik liep van huis uit naar de doodlopende weg tussen de weilanden. Halverwege deze weg kwam een drietal grutto's boven mijn hoofd cirkelen. Kennelijk zijn er een paar gruttonesten in het hoge gras verborgen en hield de luchtmacht mij op zowel de heen- als de terugweg scherp in de gaten met hun scherpe snavels.