Daar ik vanmiddag thuis op een pakketje moest wachten, zat de bewegingsruimte in de morgen.
Na thuis de was opgehangen te hebben, haalde ik op school nog wat voor mijn vrouw, die inmiddels naar de volkstuin vertrokken was. Ik zou er wat later naar toe fietsen. Daar dronken we op deze bewolkte dag eerst koffie en thee, voordat we aan de slag gingen met de compost.
Eerst schepte ik de ene compostbak leeg in een viertal grote emmers, waarna we de schotten van de bak weer goed vastzetten door een paar palen de grond in te slaan. Toen dit gebeurd was, mocht ik met een riek de compost van de tweede bak in de lege eerste scheppen, waarbij deze compost meteen gekeerd werd.
Toen deze klus geklaard was, zei mijn vrouw uit de grond van haar hart: "Hier word ik zo blij van!"
Als je elkaar net kent, dan stel je je in een romantische bui voor, hoe je je partner gelukkig kunt maken. Nu heb ik best een rijk voorstellingsvermogen, maar dat ik Ada gelukkig zou kunnen maken met het keren van compost, nee, die zat er niet bij.
Maar als ik Ada hier blij van maak, dan maakt dat mij ook blij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten