Gisterenavond was de traditionele strandtraining op het Katwijkse strand. Op de app wemelde het op de eerste maandag van juni met afmeldingen.
De een prefereerde de kust van de Ierse zee in Wales boven onze eigen Noordzee, de ander liet de tandarts een kies uittrekken om aan de training onder mijn leiding uit te komen. 
De neiging om een snedige opmerking terug te appen liet ik maar achterwege. Je moet de Goden niet verzoeken.
Om 5 voor 7 stapte ik op de fiets naar de skeelerbaan van Katwijk, waar ik met de trainingsgroep van 7 personen naar het strand bij "Het Wantveld" liep. Daar voelden we de wind met windkracht 5 pas goed.
Zij hadden voor de strandtraining gekozen. Doordat er veel mul zand was, was de training sowieso zwaar. Om te voorkomen dat deze voor sommigen te zwaar zou worden, stopte ik vrij veel statische oefeningen zoals schaatsstappen en statisch zitten in het programma.
Dat werd volledig gecompenseerd dooreen drietal oefeningen: het op volle snelheid beklimmen van een strandopgang, hetgeen te vergelijken is met een 1500 meter schaatsen, een estafette met om beurten 400 meter lopen op mul zand, 200 meter met wind in de rug en daarna m et tegenwind en tenslotte de originele strandstoelslalom in mul zand.
Met zand in de schoenen liepen we terug naar de skeelerbaan, vanwaar eenieder huiswaarts keerde. Achteraf had ik er wijs aan gedaan om de Goden niet te verzoeken, want vanmorgen voelde ik bij het ontbijt, dat er een steentje in het brood zat. 
Na het ontbijt kwam ik er achter, dat er een stukje van een kies was afgebroken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten