Herfstbloemenloop

 Vanmorgen was het programma een beetje het vaste stramien van de zaterdag. Ik fietste naar "De Helianth" om boodschappen te doen voor mijn schoonouders en mij. Het was rustig herfstweer, dus het ommetje van 18 kilometer van het halen en brengen wan de boodschappen was geen straf.

Met deze 18 kilometer kwam de totaalstand van september uit op 846 kilometer en het totaal van driekwart 2023 op 8206. Om de 10.000 kilometer vol te maken resteren nog 1794 kilometer oftewel 598 kilometer per maand. Voor een goed getrainde fietser is dat goed te doen.

Na thuis de was opgehangen te hebben trok ik mijn sportkleding aan en liep met een klein ommetje naar de volkstuin, waar ik met Ada thee dronk op het warmst van de dag.

Terwijl daar in het door sluierbewolking gefilterde zonlicht zaten, konden we genieten van de herfstbloemen, waaromheen de bijen in groten getale zoemend vlogen om nectar voor de winter te verzamelen.

Met een extra lus liep ik naar huis terug. Het gewicht was stabiel gebleven op 67,7 kilo, de bloeddruk was vanmorgen 132 om 75 en na het uitzweten 113 om 68. Het halveren van de hydrochloorthiazide zorgt toch voor een stijging van de bloeddruk met ongeveer 10 punten. Maar gezien de 238 om 130, die ooit bij mij gemeten is, is er grosso modo nog steeds sprake van een halvering.

Ik ben er tevreden mee.

Speurtocht naar de bibliotheek

De wekker was meedogenloos. Om 6 uur moesten we opstaan. Het eerste lied op de radio was "Wake me up when September ends", een toepasselijk nummer.

Om half 7 aten we wat fruit en vertrokken naar Leiden Centraal, waar bleek, dat de trein naar Rotterdam 10 minuten vertraging had. Daardoor kwam er later nog een beetje vertraging bij.
Bij aankomst waren onze kleinzoons klaar wakker en kon opa meteen beginnen met voorlezen. Als bibliothecaris deed dat mijn hart deugd.

Later las ik op een stil moment zelf "De hijskoe", een grappige Middeleeuwse strip waarin ook de Antwerpse troubadour Ferre Grignard een rol speelde.

De kinderen begonnen aan een treinbaan, die we 's middags afmaakten.

Toen het aan het eind van de ochtend droog werd, gingen we naar de bibliotheek. Oma ging met de oudste kleinzoon vooruit en met stoepkrijt werd een speurtocht uitgezet. Met de bijna tweejarige in de wandelwagen ging opa er achter aan. Tweemaal miste hij een pijl, waardoor hij terug moest naar de laatst geziene pijl om de route weer op te pakken.

Vlak voor we bij de bibliotheek waren begon het te regenen, zodat we in de bieb de bui afwachtten.

Thuis gekomen gingen we gelijk lunchen, waarna de jongste naar bed ging, waar hij ruim anderhalf uur sliep. Verkwikt kwam hij uit zijn bed.
Rond half 6 vertrok opa naar Leiden, waar hij een trainersjas moest gaan passen in IJshal De Vliet. Door mensen op het spoor bij Mariahoeve was het treinverkeer richting Leiden volkomen ontregeld, waardoor ik pas om kwart voor 7 in de Sleutelstad arriveerde voor de zoveelste passessie.

Medium zat als gegoten. Om half 8 was ik eindelijk thuis. Ik moest nog eten, dus de trainersvergadering van de IJVL liet ik maar schieten. Ik heb niet het idee, dat ik te weinig doe voor de edele schaatssport....

Relatiedag

Het was een drukke dag vandaag. Rond 9 uur fietste ik naar de IJshal De Vliet op deze bewolkte maar droge dag. Ik moest nog even wat pakken uit een magazijn boven, maar om op de 250-meterbaan te komen moest ik een flinke omweg maken. Daar op dat moment net een dweilpauze begon, kon ik me een flinke wandeling besparen door mijn kluunschaatsen aan te klikken bij de enige opening in de boarding.

Toen de Mammoth gepasseerd was, stak ik de baan haaks over en wachtte net als de 50 aanwezige schaatsers netjes op het moment, dat de baan weer werd vrijgegeven.

Te midden van een een hoop blije mensen begon ik aan een serie van 80 rondjes, waarbij ik met diverse mensen rustig rijdend even bijkletste. Ik moest me een beetje sparen, want vanmiddag moest ik ook nog ruim een uur schaatsen. 
Bij het afklikken van de ijzers kwam ik er achter, dat ik 20 kilometer had geschaatst met een hoge en een lage noor....

Bij het turnen zou je zeggen: "Een brug met ongelijke leggers".
Na mijn schaatsen uitgedaan te hebben, wandelde ik rustig langs de 3 ijsbanen. Even de bezems, stoffers en blikken opruimen, die her en der in het pand stonden. Vanmiddag was een relatiedag van De Vries en Verburg, de bouwers van dit mooie sportcomplex. Zij zouden 's middags rondleidingen door het pand houden en dan staan bezems wat slordig.

Daarna lunchte ik om me vervolgens te gaan douchen in kleedkamer een en trok ik het schaatspak van De Vries en Verburg aan.

In deze kleding vergaderde ik met Willem van Vliet, Jan Annard  en Gon Schiereck over de schaatslessen in de schoolvakanties. Gon en ik gaan dat coördineren. Over ruim 2 weken is de herfstvakantie al... 

Tijd om rustig aan te doen was er niet, want één van de schaatsers, die om 5 uur zou komen rijden op de 250-meterbaan tijdens de rondleidingen van de relatiedag, haakte door een blessure op het laatste moment af. Met de nodige moeite lukte het om een vervangster te regelen.

Om half 5 druppelden de 10 schaatsers binnen, waarna we om 5 uur met zijn elven ruim een uur gingen schaatsen.

Aan de 80 rondjes van vanmorgen voegde ik er nog 70 aan toe. Al met al was het een prima training op deze relatiedag.

(Onderste foto's Carl Mureau)

De straatveger

Ik weet niet, hoe vaak ik de afgelopen maand met een bezem de looproutes in IJshal De Vliet met een bezem heb aangeveegd en de hoopjes bouwstof, zand en kleine steentjes met stoffer en blik opgeveegd en in het toilet of via de nooduitgangen buiten heb gedeponeerd.

Het is niet het werk, dat ik het meest ambieer, maar het moet toch gebeuren. Hoe meer bouwstof in het gloednieuwe gebouw, hoe meer kans er is, dat er bouwstof of zand op het ijs komt met als gevolg, dat je schaatsen sneller bot worden.

In de coronatijd, toen de Leidse IJshal op last van de overheid gesloten was, ging ik tweemaal per week naar De Uithof. Regelmatig waaide er zand of blaadjes op het ijs, zodat ik vaak na een keer en soms na twee keer schaatsen de ijzers moest slijpen.
Voordat ik naar IJshal De Vliet reed, ging ik op de Boerenmarkt in het mooie centrum van de Sleutelstad, boodschappen doen. Daarbij kwam ik langs de voormalige Ton Menken IJsbaan. Het parkeerterrein stond aardig vol met auto's, ondanks de dreigende waarschuwing.

De voormalige kunstijsbaan deed nu dienst als garage.

Op weg naar de Voorschoterweg stuitte ik op een groot reclamebord van Odido.

Bij aankomst bij IJshal De Vliet zat de ingang, die ik meestal neem, op slot, Zodoende moest ik noodgedwongen door de hoofdingang. Voor de eerste keer. Ik moet u zeggen: het was een onvergetelijke ervaring. Het rechterpoortje stond op groen, dus ik kon zo doorlopen. Normaal gesproken gaat de deur naar de ijsbaan van vanzelf open. Nu dus niet.
"Dan loop ik terug naar de receptie", dacht ik, maar dat bleek een misvatting.
Beide poortjes gaven een rood kruis, dus ik zat gevangen tussen de poortjes en de gesloten deur.

Ik belde de ijsmeester, maar kreeg de mededeling, dat dit nummer momenteel niet bereikbaar was. De enige oplossing was om mijn arm door het poortje te steken, zodat het alarm afging.

Zo werd ik uit mijn benarde positie bevrijd en ten langen leste liet iemand met een sleutel mij erin, samen met een vrouw van VIJL, die ook kwam schoonmaken. Samen namen we de baan om de funbaan onder handen. Na ruim een uur moest zij haar kinderen op gaan halen. Ik ging verder met de bezem om de inloopbaan van bouwstof te ontdoen.

Na de lunchpauze nam ik een tribune boven en de trappen onder handen, waarna ik op het opstapplateau boven begon. Om half 4 werd ik afgelost door een tweetal vrijwilligers van Leiden Lions.
Deze straatveger kon op de fiets nog even genieten van het mooie herfstweer.

Transpondertest

Aanvankelijk was vanmorgen aangekondigd als een testochtend om de tijdwaarneming met transponders. Later werd dit uitgebreid met een proef, hoe snel de schaatsers van het ijs af waren als de Mammoeten het ijs op kwamen.

Een wijs besluit, want vanmorgen waren de tijdwaarnemingslijnen nog niet aangesloten op de computer, toen een vijftigtal schaatsers hun eerste rondjes op de 250-meterbaan maakten. Zelf had ik op 1 september met Aad Kleijweg al een twaalftal rondjes gemaakt.

Het was een gezellig weerzien met veel bekenden. Na met een aantal van hen gesproken te hebben, stapte ik rond half 10 het ijs op. Ik had mijn eerste rondje nog niet gemaakt, toen ik van het ijs af moest vanwege de dweilmachine, die het ijs op kwam gereden.

Op het platform, waar de schaatsen aangetrokken worden, kon ik zodoende met andere schaatsers bijpraten voordat we na een kwartiertje het gedweilde ijs weer konden betreden. Als langeafstandsschaatser reed ik 84 rondjes te midden van alleen maar blije schaatsers tot de volgende dweilpauze.



Met een grote groep schaatsers gingen we naar de kantine van zwembad en ijshal. Aad Berg, die na een tweetal jaren niet geschaatst te hebben, bood me een warme chocolademelk aan. Met hem en Frits van Huis hadden we het over allerhande onderwerpen.

Om een uur of 12 vertrok ik naar de IJshal om weer wat klussen te doen. Samen met Marja veegde ik de hele loopronde om de 250-meterbaan om na de lunchpauze samen nog war spullen te versjouwen en met natte doekjes een aantal deuren en wanden schoon te poetsen.
Inmiddels waren er schaatspakken aangekomen voor de relatiedag van De Vries en Verburg, de bouwers van Zwembad en IJshal De Vliet. 

Ja, en als het op mode aankomt, ben ik natuurlijk een rolmodel.

En zo verliet ik om 4 uur de ijsbaan, waar ik op deze transpondertestdag van alles had gedaan, behalve de transpondertest.

Funbaan

Vanmorgen fietste ik mijn inmiddels gebruikelijke ritje naar IJshal De Vliet om een handje te helpen bij het klaarmaken van de ijsbaan voor het schaatsseizoen, dat voor de deur staat.

Wiemer Sjoerdsma vroeg mij om de funbaan een aantal keren van een nieuw laagje water te voorzien. Daarbij kreeg ik de hulp van Ava. Nu kun je niet constant doorgaan. Het water heeft de tijd nodig om aan te vriezen. Als het drooggevroren was, dan gingen we met de brandspuiten een nieuw laagje aanbrengen op de funbaan.

In de tussentijd veegden we wat bouwstof weg op de looproute rond de kunstschaatsbaan of namen we een theepauze of een lunchpauze. Rond half 2 ging Ava na een rondje spuiten weg, daar ze nog moest werken. Ik ging naar de 250-meterbaan, waar ik met de hamer subtiel wat stalagmieten sloopte.

Aansluitend spoot ik op de plekken, waar de Mammoeten niet zo makkelijk bij konden, vooral bij de opstapplaats en de plek, waar je de 250-meterbaan verlaat.
Jos Arts had mij gevraagd om boven de smalle doorgang voor de tribune te vegen. Na afspraken over de secundaire arbeidsvoorwaarden ging ik aan de slag.

Na de doorgang geveegd te hebben, spoot ik nog eenmaal de op- en de afgang, waarna ik de slangen bij de funbaan wegruimde. Het was inmiddels kwart over 3. Ik fietste naar huis, waar ik mijn goede hardloopschoenen aantrok en liep 5 kilometer naar mijn schoonouders toe.
Het was net zo warm als gisteren, maar het voelde door de bewolking een stuk frisser aan. Met de fiets, die ik op moest halen, reed ik naar huis toe. Voor de aangemelde proefrijders gaat het schaatsseizoen morgenochtend echt beginnen.

Waterspeeltuin

We werden om een uur of 7 wakker. Onze kleinzoons, die twee dagen kwamen logeren, waren toen wakker. Het is wel eens vroeger geweest. De jongste kwam rustig om half 6, dus 7 uur was een alleszins redelijke tijd.
Bij het ravotten verrekte opa een spiertje in zijn rug. Ja, dat krijg je als je in een ongemakkelijke houding een kind optilt. Het risico van het vak. De vakbond voor oppasgrootouders zal er bij de komende CAO-onderhandelingen een aandachtspunt van maken.

Na het ontbijt maakten we ons reisvaardig. Alles werd ingepakt wat mee moest. Ada had de jongste achterop en de vijfjarige reed op zijn fietsje naar "De Kleine Leeuw" in Voorschoten, waar we om 11 uur met mijn schoonfamilie hadden afgesproken. Daar konden we met elkaar wat drinken, waarna we met de hele club een wandeling maakten.  Daarna streken we neer bij de waterspeeltuin, waar de kleinzoons zich uitstekend vermaakten met de waterpomp en vooral met de grote plas in het zand. De jongste ging er met speels gemak languit in het modderige water liggen.

Gelukkig was het in het zonnetje en uit de wind warmer dan de thermometer aangaf.

Terwijl wij zaten te picknicken vermaakten de jongens zich prima met het water en leek het wel, of de jongste zijn eerste zwemles had met kleren aan. Die kunnen thuis zo de wasmachine in.

Nadat de kleinkinderen naar huis waren vertrokken, maakten we nog een grotere wandeling over het grote terrein van Van der Valk en door park "Rosenburgh", waarna ieder zijns weegs ging. Wij deden dat via de volkstuin.

Thuisgekomen zag ik, dat de klassieker Ajax-Feyenoord definitief gestaakt was na vuurpijlen in de 55e minuut. De Rotterdammers leidden toen met 0-3. Nu laait de discussie weer op over wanneer het restant van de wedstrijd moet worden ingehaald.

Als Ajax-supporter zeg ik: Nooit! Willen we van het voetbalvandalisme afkomen, dan is het definitief verliezen op het moment, dat jouw supporters voor de derde keer een wedstrijd laten staken, het enige dat werkt. 

Je hoeft dit maar een paar keer te doen en dan weet men, dat je je eigen club benadeeld door je te misdragen. Dat is natuurlijk al jaren zo, maar als men er telkens mee wegkomt....

Afflichem blond

We beleven kletsnatte dagen. Eergisteren kwam er aardig wat hemelwater naar beneden zetten.

Gisteren kwam het ook losjes naar beneden.

En ook vandaag hielden we het niet droog.

Gisteren viel onze oppasdag goeddeels in het water, maar er kwam een herkansing. De kleinzoons gingen met ons mee met metro en trein om een tweetal nachten te komen logeren.
Bij thuiskomst moest ik alweer snel naar huis, daar er een trainersbijeenkomst was van de Schaatsschool in IJshal De Vliet. In regenpak fietste ik er naar toe.

Na de vergadering namen we een eerste drankje in de kantine, die al geopend was, omdat het zwembad al in gebruik genomen was. Het werd een Afflichem blond.

Door het regenachtige weer kwam het regenpak wederom goed van pas bij het boodschappen doen. De kleinkinderen moesten zich grotendeels in huis vermaken. Alleen de oudste ging met oma naar het Valkenburgse meer, terwijl de jongste lag te slapen om te kijken bij het windsurfen van een tante van hen.

Er stond wind genoeg.

De curlingbaan

Het was vandaag een regenachtige dag met langdurige regen.

Het was dus niet zo erg om vandaag binnen in IJshal De Vliet klussen te doen. Om kwart voor 9 fietste ik er naar toe om 's ochtends met Sjaak Stuijt en Mart Moraal de kale en vuile plekken op de 250-meterbaan weg te werken met witte verf op het ijs.

Om half 1 waren we daar klaar mee. Mart en Sjaak gingen naar huis, ik wandelde naar de curlingbaan, waar de laatste lijnen en rozen net gelegd waren. Deze moesten voorzichtig met de brandspuit nat gemaakt worden, zodat er een dun laagje ijs op kon ontstaan. De funbaan is de kleinste van de drie, maar het is al met al nog een behoorlijk oppervlak.

In totaal heb ik de baan tweemaal volledig gespoten. In 2 uur tijd. Je kunt namelijk niet meteen doorgaan. De baan moet eerst droog zijn, voordat je verder kunt. De wachttijd benutte ik door met een hamer de stalagmieten op het ijs weg te tikken.

Met 2 natte poten stapte ik van het ijs af. Daar had ik geen regen voor nodig....

Maar de curlingbaan lag er goed bij.

De roos

We hadden eergisteren een verzoek gekregen om vanmorgen te komen helpen met het leggen van de rozen voor het curling.

Een zevental vrijwilligers was vanmorgen om 9 uur aanwezig voor deze klus, maar er zat een kleine kink in de kabel. De rozen, die geleverd waren, waren van crêpepapier, En dat leverde een kleine complicatie op. Als crêpepapier eenmaal op de plek ligt en het nat is, dan krijg je het nooit meer weg.

Normaal gesproken heb je kunststofrozen. Als die niet op de goede plek liggen, kun je die nog verschuiven en dan vastmaken door er water over te spuiten, zodat het vastvriest. Bij de papieren versie is dat onmogelijk.

De specialist, die de baan uit ging meten, had slechts een tweetal vrijwilligers nodig. Met Jaap Kroes en Fieke de Kluis ging ik op de 250-meterbaan een rondje spuiten met de brandslangen. Ruud Vermeulen en Wim Notenboom deden eerst een klus achter de schermen om na de koffie en thee te beginnen met het wegwerken van de kleine beschadigingen in de verfvloer en modderpoten in het ijs door het aanbrengen van een laagje witte verf op het ijs van de ijshockeybaan. Na de theepauze ging ik hen helpen.

Jaap vroeg aan mij, of het een Picasso of een Van Gogh was?|

"Eerder Karel Appel", antwoordde ik: "Ik rotzooi maar wat aan!"
Rond kwart voor 1 namen we een lunchpauze, waarna we 's middags verder gingen, waarbij we de blokjes van het shorttracken keurig mis hielden. Inmiddels vorderden de rozen op de funbaan ook.
Met een gieter met water waren de rozen vastgelegd.

En nu maar wachten op het eerste schot in de roos.

Op de 250-meterbaan had de eerste schaatser gisteren op nog een centimeter ijs gisteren zijn eerste rondjes gereden. Jan de Haas had de primeur op deze ijsvloer. Nota bene in een korte broek!

Wat dat aangaat bevindt deze vrijwillige ijsmeester zich in goed gezelschap. Kees Verkerk ging hem voor.

Om 3 uur fietste ik naar huis, waar ik een geleende fiets terugbracht naar mijn schoonouders.

Hardlopend legde ik de 5 kilometer naar huis af. Een mooie afsluiting van een dagje klussen in IJshal De Vliet.

Sepp Kuss

Het is een iconische foto. Meesterknecht Sepp Kuss wordt als winnaar van de Vuelta a España geflankeerd door Tourwinnaar Jonas Vingegaard en Girowinnaar Primoz Roglic. Nog nooit won een wielerploeg in 1 kalenderjaar de drie grote rondes en voor het eerst sinds 1966 stonden op het erepodium louter wielrenners van 1 ploeg.
Meteen verschenen er verhalen over de dominantie van Jumbo-Visma. Op dit moment is het de sterkste wielerploeg. Dat is waar. Maar de verrassende winst van Sepp Kuss was mede te danken aan de inzinking van de voornaamste uitdager Remco Evenepoel op de Tourmalet. Wie kon bevroeden, dat hij daar op een half uur gereden zou worden?

De voormalige wereldkampioen nam revanche, was smaakmaker van de slotweek, won twee etappes en de bolletjestrui en was de meest aanvallende renner van de Vuelta. En dan blijft de vraag: hoe zou het klassement eruit hebben gezien zonder die uitzonderlijke inzinking?
Ik blijf er bij, dat Kuss dan geen winnaar was geworden en dat het zeker geen 1,2,3-tje zou zijn geworden. Maar goed, als speelt niet mee, de feitelijke uitslag wel.

Het was een mooie Vuelta en door het niet opnemen van Kuss in mijn Vueltaploeg liep ik achter de feiten aan.

Desondanks was een 890e plaats met 4682 deelnemers niet bepaald een ondermaatse prestatie. Maar het ontbreken van Sepp Kuss, die 484 punten bijeentrapte bij Ploegleider, was toch de cruciale misser. 

Mijn voorspellende gaven zijn niet onfeilbaar....

Dat gaat naar Den Bosch toe

Na een goede nachtrust douchten Ada en ik op deze slotdag van de korte fietsvakantie. Om 9 uur ontbeten we en maakten we onze lunchpakketten klaar. Na de vaat speelden we "Regenwormen", waarbij 21, 22 en 24 regelmatig van eigenaar wisselden, maar uiteindelijk gaf het binnenhalen van 23 de gelukkige Bert de winst.

We laadden de fietsen op en wachtten tot Joep om 12 uur werd opgehaald op deze opnieuw tropische dag.

Daarna gingen Ada en ik naar Den Bosch toe.

Bas en Nel fietsten met ons mee vanaf Moergestel tot Haaren.

Het eerste stuk was bekend terrein.

De rit voerde door de Oisterwijkse bossen en langs de vennen. Bij Haaren namen we afscheid van elkaar. Via Helvoirt trapten we vanaf Loveren door de bossen langs recreatieplas "De IJzeren Man", waar het met een graad of 30 op de thermometer zeer druk was.

Stapvoets reden we hier daar men drie of vier man breed over het fietspad slenterde.

In Vught kwamen we langs de fusilladeplaats, waar 329 Nederlanders hun leven gaven voor onze vrijheid.

In deze tijd met het heroplevend gedachtengoed van de Nazi's iets om over na te denken.

Langs een kanaal reden we 's-Hertogenbosch binnen. Daar hadden we om 3 over 2 de trein, die ons rechtstreeks naar Leiden Lammenschans bracht. Op weg naar huis deden we bij de Oogstwinkel wat inkopen, daar thuis geen melk en fruit meer was.
Om half 5 waren we in de bloedhete Sleutelstad thuis na 4 dagen fietsvakantie. De teller stond op 248.94 kilometer. Met uw welnemen rond ik dat af tot 249 kilometer.