Er was een kletsnatte vrijdag voorspeld en dat klopte helemaal..webp)
De middagtemperatuur kwam nog lager uit als de neerslagsom.
Kortom, het was puur herfstweer in de Herfstvakantie.
Aan de Noordpool zouden ze blij zijn met lage temperaturen voor de tijd van het jaar.
In regenpak gehuld fietste ik om kwart over 8 naar IJshal De Vliet, waar ik om half 9 moest zijn. Rijdend langs de Korte Vliet voelde ik mijn achterband zachter worden. De band liep langzaam maar zeker leeg, zodat ik het laatste stukje moest wandelen.
Ik zette de fiets bij de achteringang, liep naar de voorzijde om daarna via de achterdeur de fiets binnen te zetten. Na de schaatsles zou ik kijken, wat er aan de hand was. De spreuk van Hennie Kuiper schoot door mijn hoofd.
Wat dat aangaat was er vandaag sprake van een valse start. Maar daar moet je je niet door uit het veld laten slaan. De focus lag op de beginnende kinderen, die recht hadden op een leuke schaatsles. Er waren zo'n 50 kinderen op de 250-meterbaan, waarvan een twaalftal bij Joost Wösten en mij in de groep zat. Het thema van vandaag was "Klein Duimpje" naar het gelijknamige sprookje.
Aan de hand van het verhaal van Klein Duimpje kon ik heel veel oefeningen kwijt. Het begon met steentjes laten vallen in het bos. De volgende ronde moesten de kinderen de steentjes oprapen bij iedere pilaar en dat zijn er op de 250-meterbaan een heleboel.
De ronde erna moesten ze met een zak steentjes op de rug schaatsen. Dat is zwaar, dus je zit goed diep. Dus strooide Klein Duimpje een ronde later broodkruimels, die door de vogels, die hoog en laag vlogen, van het ijs werden gepikt.
(Klik op de afbeelding om deze tot leesbare letters te vergroten)
De kinderen waren verdwaald in het donkere bos. Op de tast schaatsten ze het volgende rondje. Een beetje slalommend over de blauwe baan, waarbij ze ook af en toe onder laaghangende takken door moesten schaatsen. Een ronde verder moesten er bergen beklommen worden en ook afgedaald om nog een rondje door het bos te dwalen.
In de verte zagen we een huis, waar een licht brandde. De kinderen reden zo snel mogelijk naar huis toe. Het was echter niet hun eigen huis, maar het huis van de reus.
Het was echter geen Grote Vriendelijke Reus, maar een mensetende reus, die dol was op kindervlees. Zo'n reus stapt met grote stappen en stampt daarbij een tweetal rondjes op het ijs.
De kinderen konden aan de reus ontsnappen door onder de hoge boarding te blijven op het rechte eind aan beide zijden van de baan.
Vervolgens mochten de kinderen op het ijs gaan liggen. Zij waren nu reus en deze Klein Duimpje haalde de Zevenmijlslaarzen van hun voeten en ging er met grote vaart vandoor. Zij moesten hem in één rondje inhalen. Uiteraard lukte dat niet. 
De rest van de les besteedden we aan de Zevenmijlslaarzen.
"Hoe maak je zo groot mogelijke stappen?"
Door zo lang mogelijk te glijden. We begonnen met vaart maken tot de derde pilaar en gingen een boekje lezen op de w.c. De verste kinderen gleden zo de helft van het rechte eind en de hele bocht!
Ook het recht boven het standbeen komen helpt goed. Met balansoefeningen kun je de glijfase verlengen!
Met rode konen mochten de kinderen nog eenmaal starten onder de bezielende leiding van Jos Fugers, bij wedstrijden een officiële starter. De laatste ronde van het vakantieschaatsen in de Herfstvakantie persten de kinderen er een voor hun doen hoge snelheid uit.
Ik wandelde naar de achteringang, waar ik met ijsmeester Jan van Rijn de band oppompte om te constateren, dat een stukje glas een gaatje had gemaakt op de naad tegenover het ventiel. Een kansloze missie. Jan legde de reserveband erin en deed het achterwiel terug in de fiets, terwijl ik een klusjesman aan pylonen hielp om een trap op de funbaan af te zetten. Bij terugkomst was de fiets weer rijklaar.
Op de terugweg naar huis haalde ik bij fietsenmaker Van Vliet een nieuwe binnenband op.
Ik had pech op het juiste moment. Het had een stuk vervelender geweest om een lekke band te krijgen op weg naar het andere "Klein Duimpje".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten