Vanmorgen fietste ik in regenkleding naar IJshal De Vliet, het begin van een wederom kletsnatte dag.
De muizenissen begonnen bij mij, toen ik hoorde, dat voortaan de dweilpauzes om 9 uur en om kwart over 10 zouden zijn. Voor de Schaatsschool, waarvoor ik vandaag een groep van 6 beginners en herintreders schaatsles zou geven, kon ik daar goed mee leven, al vond ik het jammer, dat meteen na de schaatsles gedweild werd. De cursisten konden niet even uitrijden of de oefenstof nog even in de praktijk brengen.
Voor de "Krasse knarren" betekent het wel, dat de 25 kilometer, die we op dinsdag en donderdag rijden, altijd onderbroken gaat worden door een pauze van een klein kwartier. De één houdt het dan voor gezien, de ander moet weer even op gang komen en maakt de 100 rondjes nog af. Een onwenselijke ontwikkeling derhalve, die mij als coördinator muizenissen opleveren.
Na de schaatsles kon ik een chocoladeletter met bijbehorend gedicht ophalen bij de ijsmeester. Bij de warme chocolademelk, koffie en thee deelde ik deze met de aanwezige trainers en lesschaatsers.
In regenpak fietste ik naar huis om daarna door te rijden naar de volkstuin, waar we ons tuinhuisje opruimden. Er zat een muis in, die de zaden oppeuzelde.
Een voor een haalden we de bakken, kisten en dozen van het zoldertje naar beneden en zetten deze buiten. Daar sprong een muis uit een bak en ging er vliegensvlug vandoor.
We konden alles schoonmaken en sorteren en ontdekten in een plastic zak met stro een leeg muizennest. Het stro strooiden we uit over een kale plek op de tuin. Zo waren we in ieder geval van een muizenis verlost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten